Voetballer - Noorwegen

Noorwegen

Het Noorse nationale voetbalelftal (Noors: Norges herrelandslag i fotball, Noors: Det norske herrelandslaget i fotball) vertegenwoordigt Noorwegen in het voetbal bij de mannen. Noorwegen speelt zijn thuiswedstrijden meestal in Oslo, in het Ullevål Stadion, dat plaats biedt aan 25.572 toeschouwers. Noorwegen heeft deelgenomen aan 3 wereldkampioenschappen: 1938, 1994 en 1998, en aan één Europees kampioenschap: 2000. Hun grootste prestatie is een bronzen medaille van de Olympische Spelen van 1936. Samen met Senegal is Noorwegen het enige nationale team dat tegen Brazilië heeft gespeeld zonder te verliezen en het heeft ook beide ontmoetingen met Argentinië gewonnen.

Geschiedenis

Noorwegen speelde zijn eerste internationale voetbalwedstrijd op 12 juli 1908 en verloor met 3-11 van Zweden (dat ook zijn allereerste internationale wedstrijd speelde) in Göteborg. De eerste Olympische deelname van Noorwegen in het voetbal was in het voetbaltoernooi op de Olympische Spelen van 1912 in Stockholm, waar Denemarken Noorwegen in de eerste ronde met 7-0 versloeg.

De eerste Noorse overwinning op Zweden kwam op eigen bodem in de Noorse hoofdstad Kristiania (sinds 1925 Oslo genoemd) op 15 september 1918, toen Noorwegen met 2-1 won. Op 14 september 1919 won Noorwegen voor het eerst uit tegen Zweden, toen de Noren met 5-1 wonnen in Gothenburg. De eerste Noorse overwinning tegen Denemarken kwam er op 16 juni 1918, 4-0 thuis in Kristiania.

Noorwegen nam deel aan het voetbaltoernooi op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen, waar Noorwegen Groot-Brittannië versloeg maar vervolgens werd uitgeschakeld door Tsjecho-Slowakije.

De eerste uitoverwinning van Noorwegen tegen Denemarken kwam er op 23 juni 1929 in Kopenhagen, toen de Noorse score 5-2 was.

Olympisch brons en wereldbekerfinales

Het wereldkampioenschap voetbal ging in 1930 van start. Noorwegen nam niet deel aan de openingswedstrijd in 1930, noch aan de kwalificatiewedstrijd voor het toernooi van 1934. In het midden van de jaren dertig werd het Noorse voetbal beter en de wedstrijden tegen Denemarken en Zweden werden steeds gelijkmatiger en onzekerder. Na de verrassende Olympische bronzen medaille in Berlijn in 1936, maakte Noorwegen zijn debuut in de kwalificatiewedstrijd voor de Wereldbeker van 1938 in Frankrijk. Noorwegen kwalificeerde zich voor de Wereldbeker en zette de regerend wereldkampioenen, Italië, onder druk, maar verloor met 1-2 na extra tijd. Noorwegen werd dus in de eerste ronde uitgeschakeld. Italië won in 1938 de wereldbeker. Buurland Zweden had eind jaren dertig vaak problemen om Noorwegen te verslaan, en op 3 juni 1939 versloeg Zweden Noorwegen voor het eerst sinds 5 juli 1936.

Het succes van Noorwegen werd onderbroken tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Duitse strijdkrachten Noorwegen bezetten op 9 april 1940. Vidkun Quisling en zijn aanhangers grepen de macht in Noorwegen, en toen grote delen van de Noorse sportbeweging weigerden met Vidkun Quisling samen te werken, gingen zij in staking. Toen de Tweede Wereldoorlog eindigde en de Duitse bezettingstroepen Noorwegen in mei 1945 verlieten, behoorde Noorwegen tot de slechtste ploegen van Europa, een positie die het tot in de jaren negentig zou behouden.

Op 21 oktober 1945 verloor Noorwegen met 0-10 van Zweden. Noorwegen had het erg moeilijk om mee te doen in de top van de internationale competitie. Tegen Zweden en Denemarken verloren ze meestal. Af en toe kon Noorwegen echter goede prestaties neerzetten, zoals de overwinningen in de WK-kwalificatie thuis tegen Hongarije in 1957, Joegoslavië in 1965, Frankrijk in 1969, Zweden in 1977 en Engeland in 1981.

Andere successen waren toen Noorwegen zich kwalificeerde voor het Olympisch Voetbaltoernooi van 1980, maar niet deelnam wegens een boycot. Noorwegen kwalificeerde zich ook voor het Olympisch Voetbaltoernooi van 1984 in Los Angeles, maar werd in de groepsfase uitgeschakeld na wedstrijden tegen Chili, Frankrijk en Qatar. Andere mooie Noorse resultaten uit deze periode zijn de uitoverwinning tegen Italië in 1985 en de overwinning thuis tegen Italië in 1991 in het kader van de kwalificatie voor het Europees kampioenschap. In de kwalificatie voor het Europees kampioenschap van 1992 begonnen de eerste twee wedstrijden slecht met 0-2 tegen de Sovjet-Unie uit en 0-0 tegen Hongarije thuis. Maar Noorwegen eindigde als derde met 3 overwinningen, 3 gelijke spelen en 2 nederlagen.

Wereldbekereindrondes 1994 en 1998

Pas op de wereldbeker van 1994 in de Verenigde Staten maakte Noorwegen zijn volgende wereldbeker mee. In de kwalificatiewedstrijden van 1992 en 1993 haalden ze het ten koste van Engeland. In de kwalificaties versloeg Noorwegen onder meer Nederland, na een beslissend doelpunt van Gøran Sørloth. Op Wembley tegen Engeland maakten de Noren 1-1 na een afstandschot van Kjetil Rekdal. Na de succesvolle kwalificatiewedstrijd ontvingen zij in 1993 de Noorse sportjournalistenstatuette. Voor de wereldbeker nam de nationale ploeg met Jørn Lande het officiële Noorse wereldbekerlied Alt for Norge op.

Tijdens de Wereldbeker van 1994 in de Verenigde Staten speelde Noorwegen vaak tactisch en defensief. Noorwegen wist echter slechts één doelpunt te maken: Kjetil Rekdal zorgde in de openingswedstrijd tegen Mexico voor een 1-0 overwinning voor Noorwegen. Noorwegen verloor vervolgens met 0-1 van de uiteindelijke finalisten Italië en speelde in de laatste groepswedstrijd 0-0 tegen Ierland. Noorwegen eindigde laatste in hun groep op het aantal gescoorde doelpunten, in een groep waar alle teams op vier punten en nul doelpunten verschil eindigden. Naast Rekdal vielen doelman Erik Thorstvedt en de achterste linie, met Ronny Johnsen en Rune Bratseth, en middenvelder en knikkende specialist Jostein Flo op als Noorse spelers.

Noorwegen slaagde er niet in zich te kwalificeren voor het Europees Kampioenschap van 1996 in Engeland, na verliezen van 0-2 tegen de uiteindelijke finalisten Tsjechië in Praag op 6 september 1995 en 0-3 tegen Nederland in Rotterdam op 15 november 1995, hetgeen resulteerde in het vertrek van Rune Bratseth en Erik Thorstvedt uit de nationale ploeg.

Op het Wereldkampioenschap 1998 in Frankrijk nam Noorwegen opnieuw deel aan de Wereldbeker, na een succesvolle kwalificatiecampagne in 1996 met overwinningen op ploegen als Finland, Zwitserland en Hongarije. Noorwegen zorgde voor een grote verrassing door regerend wereldkampioen en uiteindelijke finalist Brazilië in de groepsfase met 2-1 te verslaan - na doelpunten van Tore André Flo en Kjetil Rekdal (strafschop). Door de overwinning is Noorwegen voor het eerst doorgedrongen tot de tweede ronde.

Dit was de eerste overwinning in een competitiewedstrijd tegen Brazilië. Noorwegen moest winnen om door te gaan. In de 78e minuut scoorde de Braziliaan Bebeto en nu moest Noorwegen twee doelpunten maken om niet uit het toernooi te gaan. Zij slagen in deze prestatie na doelpunten van Tore André Flo en Kjetil Rekdal. In de 87e minuut, scoort Kjetil Rekdal de beslissende penalty. Klassiek citaat als Noorse commentator bij Norsk rikskringkasting zegt "Kjetil Rekdal legt de belangrijkste trap in de Noorse voetbalgeschiedenis". De overwinning werd in Noorwegen met carnaval gevierd. In 2012 werd in Oslo een opera over de prestatie gemaakt door Are Kalvø en Helge Førde.

In de Ronde van 16 wachtte de zilveren medaillewinnaars van 1994, Italië, die met 1-0 wisten te winnen. Noorwegen had dus tegenover Italië gestaan in alle wereldbekertoernooien waaraan het had deelgenomen, en in alle drie de wedstrijden had Italië gewonnen en Noorwegen van de wereldbeker naar huis gestuurd. Aanvoerder van de nationale ploeg Egil Olsen, "Drillo", was een belangrijke figuur op de Noorse bank. Olsen nam ontslag in verband met het verlies van Noorwegen tegen Italië. Zijn opvolger Nils Johan Semb was minder succesvol.

2000s

Maar Noorwegen nam voor het eerst deel aan de EK-finale tijdens het Europees kampioenschap van 2000, dat in België en Nederland werd gespeeld. Noorwegen scoorde echter slechts één doelpunt in het toernooi, dat een schokkende 1-0 overwinning op Spanje in de opener opleverde. In de volgende wedstrijd speelde Noorwegen slecht en verloor met 0-1 van Joegoslavië, en in de laatste wedstrijd moest er gewonnen worden van Slovenië. Zelfs een gelijkspel zou aanvaardbaar zijn, zolang Spanje Joegoslavië maar niet verslaat. Noorwegen speelde 0-0 tegen Slovenië terwijl de wedstrijd tussen Spanje en Joegoslavië eindigde in 4-3 voor Spanje, wat slechts genoeg was voor een derde plaats in de groep. Na de finale werd Nils Semb bekritiseerd om zijn slechte spel. Noorwegen mag dan de beste verdediging hebben gehad in de groepsfase, maar het land had de op één na slechtste aanval.

Na de Europese kampioenschappen in 2000, 2000 en 2001 in de kwalificatierondes voor het WK 2002 in Korea en Japan, kon de kritiek op Nils Semb niet ophouden. Na vijf wedstrijden had Noorwegen slechts twee punten gepakt. Noorwegen won vervolgens de laatste twee wedstrijden, maar het was slechts genoeg om als vierde in de groep te eindigen. Noorwegen slaagde er toen ook niet in zich te kwalificeren voor het Europees kampioenschap van 2004 in Portugal, na een beslissende play-off wedstrijd tegen Spanje. De uitwedstrijd, die de eerste was in het thuisland van Spanje, eindigde in een respectabel 1-2 verlies. De thuiswedstrijd in Ullevaal eindigde in 0-3 voor Spanje.

Tijdens een vriendschappelijke wedstrijd in 2005 won Noorwegen voor het eerst sinds 1951 een uitwedstrijd tegen Zweden. Tijdens het kwalificatietornooi voor de Wereldbeker 2006 in Duitsland speelde Noorwegen beter en bereikte het de beslissende play-off tegen Tsjechië. Eenmaal daar verloor Noorwegen echter beide wedstrijden en miste het de Wereldbeker, terwijl de Tsjechische Republiek wel doorging. In de EK-kwalificatiewedstrijden van 2008 in Zwitserland en Oostenrijk opende Noorwegen goed, maar na slechter spel aan het eind, waaronder een 1-2 verlies in een cruciale thuiswedstrijd tegen Turkije, werd Noorwegen uit de kwalificatiewedstrijd geknikkerd. Tijdens het WK-kwalificatietoernooi van 2010 in Zuid-Afrika werd Noorwegen in dezelfde groep ingedeeld als de uiteindelijke finalisten Nederland, Schotland, Macedonië en IJsland. Het seizoen 2008/2009 bracht tegenslagen voor Noorwegen. De vriendschappelijke wedstrijden begonnen met 0-3 tegen Wales en 1-3 tegen Montenegro. Het werd tenminste 2-2 thuis tegen Uruguay en 1-1 thuis tegen de Republiek Ierland. De kwalificatie begon beschamend met 2-2 thuis tegen IJsland, dat onder meer met 0-5 verloor van Zweden en met 0-3 van Liechtenstein. 0-0 tegen Schotland was het enige uitpunt van Noorwegen in 2008. De tegenslagen hielden aan: thuis werd met 0-1 verloren van Nederland en uit bij Oekraïne met 0-1, nadat Oekraïne een strafschop had gekregen. Het doelsaldo van Noorwegen in 2008 was 6-13 en 4 punten.

In 2009 nam Egil Olsen het over en speelde Noorwegen iets beter. Noorwegen speelde drie vriendschappelijke wedstrijden voor hun volgende WK-kwalificatiewedstrijd en versloeg Duitsland met 1-0 in een uitwedstrijd en Finland met 3-2 in een thuiswedstrijd. Tegen Zuid-Afrika verloor Noorwegen met 1-2. De volgende drie wedstrijden verliepen goed voor Noorwegen: 0-0 tegen Macedonië, 0-2 verlies tegen Nederland, maar Noorwegen speelde tegen Schotland en won met 4-0. Alle drie de wedstrijden waren in de WK-kwalificatie. Noorwegen kwam vervolgens op 1-1 tegen IJsland en versloeg Macedonië met 2-1. Noorwegen eindigde als tweede maar haalde de play-offs niet omdat Noorwegen de slechtste groepswinnaar was. Noorwegen deed het vrij goed door zich te kwalificeren voor de EK's van 2012 en 2016 zonder de play-offs te halen, terwijl de kwalificatie voor de WK's van 2014 en 2018 een complete mislukking was.

Kleuren en logo

Het tenue van de nationale ploeg bestaat traditioneel uit een rode trui, een witte korte broek en donkerblauwe sokken 

Stadion

Het Noorse nationale elftal speelt zijn thuiswedstrijden in het Ullevaal Stadion in Oslo.