Voetballer - Argentini‘ë

Argentinië

Het Argentijnse nationale voetbalploeg vertegenwoordigt Argentinië. Het stadion in in Buenos Aires, Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti, is het thuisstadion van de natie.

La Selección, het nationale elftal is eveneens bekend als La Albiceleste, en heeft aan 5 WK-finales meegedaan, waaronder de finale in 1930, met 4-2 verloren van Uruguay. Argentinië won de finale in 1978 door Nederland in de extra tijd (3-1) te kloppen. Ook in 1986 won Argentinië, nu met 3-2 tegen West-Duitsland, mede dankzij het wonderkind Diego Maradona. In 1990 haalden ze opnieuw de finale, maar deze keer werd verloren van West-Duitsland (1-0). Argentinië, onder leiding van Lionel Messi, stond in 2014 voor de vijfde keer in de WK-finale, maar verloor opnieuw van Duitsland met 1-0. De wereldbekerwinnende managers van Argentinië: Carlos Bilardo (1986) en César Luis Menotti (1978).

Het land won ook meerdere keren de Copa America. Het won deze 15 keer. In 2021 met aanvoerder Lionel Messi. Samen met Uruguay heeft Argentinë de meeste eindoverwinningen. De ploeg won in 1992 ook de Confederations Cup. Argentinië is het meest succesvolle team in de CONMEBOL-UEFA Cup of Champions, dat het twee keer heeft gewonnen (1993 en 2022). Landenploegen waarmee Argentinië een rivaliteit heeft zijn Duitsland, Uruguay, Brazilië en Engeland.

Geschiedenis

Argentinië epeelde zijn eerste match tegen Uruguay, in 1902 in Montevideo en gewonnen met 6-0. In de beginperiode speelde  de ploeg enkel vriendschappelijke wedstrijden tegen Zuid-Amerikaanse teams. De lange reistijden en de Eerste Wereldoorlog zaten hier voor iets tussen.

Het nationaal elftal heeft de bijnaam de Albicelestes, wat staat voor hemelsblauw en wit. Ze speelden 5 Wereldbekerfinales. Argentinië won 15 maal de Copa América. Ook kon het de Confederations Cup en de Kirin Cup winnen in 1992, de CONMEBOL-UEFA Cup of Champions in 1993 en 2022, en de Nations Cup in 1964. Het Argentijnse Olympische team werd Olympisch kampioen in Athene (2004) en Peking (2008).

Argentinië won ook zeven van de 18 voetbaltoernooien op de Pan-Amerikaanse Spelen, met overwinningen in 1951, 1955, 1959, 1971, 1995, 2003 en 2019 .

In maart 2007 bereikte Argentinië voor het eerst de top van de FIFA World Rankings.

Tenue

Het tenue dat Argentinië voor het eerst droeg tijdens hun officiële debuut tegen Uruguay in 1902 was een lichtblauw shirt. In 1908 debuteerde Argentinië met de lichtblauwe verticale streep op een wit shirt, toen de ploeg speelde tegen een team gevormd door Liga Paulista spelers op het Velódromo Paulistan. Dat gestreepte shirt is sindsdien het officiële tenue gebleven. De uit-tenues waren meestal in donkerblauwe tinten, variërend in de kleuren van shorts en sokken.

Argentinië heeft andere tenues gedragen totdat de blauwe baan op witte tenue officieel werd gemaakt. Op 3 juni 1919 speelde Argentinië in Rio de Janeiro de "Roberto Chery Cup" tegen Brazilië, in een lichtblauwe tenue, net als Uruguay. De trofee was ingesteld door de Braziliaanse Voetbal Confederatie, ten voordele van de nabestaanden van Roberto Chery. Chery was de vervangende doelman van Uruguay en overleed tijdens het Zuid-Amerikaans Kampioenschap van 1919 nadat hij in een wedstrijd tegen Chili in elkaar was gezakt.

Op het Wereldkampioenschap 1958 droeg Argentinië het gele tricot van de Zweedse club IFK Malmö in de wedstrijd tegen West-Duitsland, omdat het team in Zweden aankwam zonder uittenue.

Een laatste moment van shirtwissel op het WK 1986 in Mexico is memorabel. Toenmalig manager Carlos Bilardo vroeg de teamkitleverancier Le Coq Sportif om een lichter blauw shirt voor de kwartfinale drie dagen later tegen Engeland, dat niet kon worden geleverd. Een lid van de coachingstaf struinde de winkels van Mexico-Stad af op zoek naar 38 effen shirts. Die werden omgetoverd met een geïmproviseerde versie van het AFA-embleem op de shirts geborduurd, en zilverkleurige American football-nummers op de ruggen gestreken. Argentinië versloeg Engeland met Diego Maradona's doelpunt van de eeuw. De shirtstijl werd een embleem van de gelegenheid en een collectors item.

Op het WK 2018 in Rusland debuteerde Argentinië een zwarte uittenue, een primeur in hun geschiedenis.

Embleem

Het logo van de Argentijnse Voetbalbond (AFA) is altijd gebruikt als het embleem van het team. Het debuteerde op het WK 1958 gehouden in Zweden, toen Argentinië het AFA-logo toevoegde aan hun jacks, maar niet aan de shirts.

Toch werd het AFA-embleem niet op shirts gebruikt tot 16 november 1976, toen Argentinië tegen de Sovjet-Unie speelde in Estadio Monumental. Het eerste embleem was een vereenvoudigde versie van het wapenschild (zonder de lauwerkrans, die voor het WK 1982 werd toegevoegd).

In 2004 symboliseerden de twee sterren die boven het wapenschild waren toegevoegd de FIFA-wereldtitels van 1978 en 1986.

Thuisstadion

Argentinië speelt zijn meeste wedstrijden in het stadion van River Plate, Monumental Antonio Vespucio Liberti, hoewel de ploeg ook op andere locaties heeft gespeeld, zoals Rosario Central, Estadio Único Madre de Ciudades in Santiago del Estero, het stadion van Boca Juniors (La Bombonera), Estadio Mario Alberto Kempes in Córdoba en Estadio San Juan del Bicentenario in de gelijknamige provincie. 

Het GEBA Stadion was de plaats waar Argentinië hun eerste internationale wedstrijden speelde. De wedstrijd die op 13 september 1908 werd gehouden voor de Copa Newton tegen Uruguay heeft een historische relevantie omdat het de eerste keer was dat Argentinië het lichtblauw-wit gestreepte tricot droeg, dat tot op de dag van vandaag het definitieve tenue is. GEBA was ook de plaats waar de Copa Centenario Revolución de Mayo werd gespeeld, de eerste internationale Zuid-Amerikaanse competitie die in 1910 werd georganiseerd. Het nationale elftal van Argentinië speelde zijn laatste wedstrijd in GEBA op 19 oktober 1919, toen het elftal de Copa Premier Honor Argentino won na Uruguay met 6-1 te hebben verslagen.

Een andere gedenkwaardige plaats voor Argentinië was Estadio Sportivo Barracas, dat een belangrijk anekdotisch feit in zijn geschiedenis heeft op 2 oktober 1924, toen Argentinië Uruguay versloeg met 2-1 met een doelpunt dat rechtstreeks werd omgezet uit een hoekschop door spits Cesáreo Onzari. Sindsdien wordt een doelpunt als dat van Onzari een Gol olímpico of Olympisch doelpunt genoemd. Sportivo Barracas was van 1920 tot 1932 de gebruikelijke locatie voor Argentinië. Het stadion zou later in 1937 worden afgebroken.

Doelpunten

• Meeste doelpunten gemaakt: Lionel Messi

• Oudste doelpuntenmaker: Martín Palermo, 36 jaar en 7 maanden oud in 2010 tegen Griekenland

• Jongste doelpuntenmaker: Diego Maradona, 18 jaar, 7 maanden en 4 dagen oud in 1979 tegen Schotland.

• Jongste speler die scoort in een FIFA Wereldbekerwedstrijd: Lionel Messi, 18 jaar en 357 dagen, tegen Servië en Montenegro in 2006.

• Meeste doelpunten gemaakt in één wedstrijd: 5 - Manuel Seoane, in 1925; Juan Marvezzi, in 1941; Lionel Messi, in 2022 tegen Estland.

• Meeste doelpunten gemaakt in een kalenderjaar: 12, Lionel Messi (2012) en Gabriel Batistuta (1998).

• Enige speler die tegen elk Zuid-Amerikaans nationaal elftal heeft gescoord: Lionel Messi.

• Meeste doelpunten gemaakt in Conmebol FIFA WK-kwalificatiewedstrijden: Lionel Messi.

Rivaliteiten

Argentinië heeft een lange en hevige rivaliteit met hun Zuid-Amerikaanse buren Brazilië.

De rivaliteit tussen Argentinië en Engeland, die teruggaat tot de wereldkampioenschappen van 1966 en werd versterkt door de Falklandoorlog van 1982, heeft al vele confrontaties in wereldkampioenschappen gekend. Eén daarvan was de kwartfinale in 1986, waar Diego Maradona twee doelpunten maakte tegen Engeland. De eerste was een handsbal, maar werd door de scheidsrechter goedgekeurd. Het wordt vaak beschreven als de hand van god. Bij de tweede, die enkele minuten later werd gescoord, passeerde Maradona vijf Engelse veldspelers voordat hij scoorde, en wordt vaak beschreven als een van de mooiste doelpunten uit de voetbalgeschiedenis. De landen stonden tegenover elkaar op het WK 1998, een wedstrijd die door Argentinië op strafschoppen werd gewonnen. In 2002 speelden ze opnieuw tegen elkaar, in de groepsfase. Engeland won met 1-0 door een strafschop van David Beckham, die vier jaar eerder in de wedstrijd van het veld was gestuurd.

Argentinië heeft zeven keer tegen Duitsland gespeeld op de wereldbeker, waaronder drie keer in de finale van de wereldbeker: In 1986 won Argentinië met 3-2, maar in 1990 waren het de Duitsers die met 1-0 wonnen. In 1958 ontmoetten ze elkaar voor het eerst in de groepsfase, waar Argentinië een 1-3 nederlaag leed tegen titelverdediger West-Duitsland. In 1966 stonden beide opnieuw tegenover elkaar in de groepsfase, die eindigde in een doelpuntloos gelijkspel. In 2006 ontmoetten ze elkaar in de kwartfinales; Argentinië verloor op strafschoppen na een 1-1 gelijkspel. Ze ontmoetten elkaar opnieuw in dezelfde fase in 2010, dit keer eindigend in een 4-0 overwinning voor Duitsland. Ze speelden voor de derde keer op rij tegen elkaar in de finale van het WK 2014 in Brazilië, waar Argentinië in de extra tijd met 1-0 werd verslagen.

Argentinië heeft een langdurige rivaliteit met de buren uit Uruguay, die is ontstaan uit de vroege Zuid-Amerikaanse kampioenschappen, de Olympische Zomerspelen van 1928 en de eerste wereldbekerfinale, die in 1930 werd gehouden. Argentinië en Uruguay houden het record van de meeste gespeelde interlands tussen twee landen. De eerste wedstrijd tussen Argentinië en Uruguay was ook de eerste officiële internationale wedstrijd die buiten het Verenigd Koninkrijk werd gespeeld.

Vanaf de jaren negentig ontwikkelde zich een kleine rivaliteit tussen Argentinië en Nigeria, niet gebaseerd op geografische nabijheid, langdurige gevechten om eer of factoren buiten het voetbal, maar vanwege de frequentie van belangrijke wedstrijden tussen hen. Hiertoe behoorden vijf WK-groepswedstrijden, die allemaal door Argentinië met één doelpunt verschil werden gewonnen: 2-1 in 1994, 1-0 in 2002, 1-0 in 2010, 3-2 in 2014 en 2-1 in 2018. De wedstrijd is de meest voorkomende in de geschiedenis van de competitie waarbij een Afrikaans land betrokken is, en heeft plaatsgevonden in vijf van de zes toernooien waarvoor Nigeria zich heeft gekwalificeerd. De partijen ontmoetten elkaar ook in de King Fahd Cup van 1995 (de voorloper van de Confederations Cup) als kampioenen van hun respectieve continenten, met een 0-0 gelijkspel. Op internationaal niveau hebben hun Olympische teams elkaar ook ontmoet in de gouden medaillewedstrijd in 1996 (3-2 voor Nigeria) en in 2008 (1-0 voor Argentinië). De finale van het FIFA Wereldkampioenschap voor de jeugd van 2005 werd ook tussen hen gespeeld; beide Argentijnse doelpunten in hun 2-1 overwinning werden gescoord door Lionel Messi, die later het net zou vinden voor het seniorenteam in de wereldbekerwedstrijden van 2014 en 2018. Op 6 september 2011 vond in het Bangabandhu National Stadium een vriendschappelijke voetbalwedstrijd plaats tussen de op volle sterkte spelende Argentijnse en Nigeriaanse teams, met Lionel Messi, Sergio Agüero, Javier Mascherano en John Obi Mikel onder de andere sterspelers van beide naties. Argentinië won met 3-1 door doelpunten van de toenmalige Real Madrid-teamgenoten Gonzalo Higuaín en Ángel Di María, en een eigen doelpunt van Nigeria's Elderson Echiéjilé, terwijl Chinedu Obasi het enige Nigeriaanse doelpunt voor zijn rekening nam.

Het gevoel van rivaliteit wordt meer gevoeld aan Nigeriaanse kant, omdat Argentinië bijna al hun ontmoetingen heeft gewonnen en veel grotere rivaliteiten heeft met Brazilië, Engeland, Duitsland en Uruguay, in tegenstelling tot de West-Afrikanen die erop gebrand blijven om eindelijk van Argentinië te winnen.