Voetballer - Spanje

Spanje

De nationale ploeg van Spanje werd opgericht in 1920. Spanje is een van de 8 nationale landenteams die wereldkampioen werden, en heeft sinds 1978 in totaal aan 16 van de 22 FIFA-wereldkampioenschappen en -kwalificatiewedstrijden deelgenomen. Spanje won 3 continentale titels en nam deel aan 11 van de 16 Europese kampioenschappen van de UEFA. Spanje geldt als één van topploegen van Europa. 

Spanje won 3 opeenvolgende grote titels in grote toernooien, de enige ploeg die daar in slaagde. Spanje is het 1e Europees land dat dat de FIFA Wereldbeker won buiten Europa (2010). En ervoor en erna won het ook  het Europees Kampioenschap in 2008 en ook in 2012. Volgens kenners was de Spaanse ploeg van de periode 2008 tot 2012 één van de beste teams ooit in de geschiedenis van het landenteamsvoetbal.

Geschiedenis

Het eerste Spaanse nationale team werd samengesteld in 1920, om het land te vertegenwordigen op de Olympische Zomerspelen die in het zelfde jaar in België werden gehouden. Spanje maakte zijn debuut tegen Denemarken, die de zilveren medaille op de laatste twee Olympische toernooien in de wacht hadden gesleept. De Spanjaarden wonnen die wedstrijd met 1-0 en behaalden uiteindelijk de zilveren medaille. Het land kwalificeerde zich voor hun eerste Wereldkampioenschap in 1934. In hun eerste wedstrijd versloegen ze Brazilië en in de kwartfinales verloren ze in een replay van de gastheren en de uiteindelijke kampioenen Italië. De Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog verhinderden Spanje wedstrijden te spelen tussen de Wereldbeker van 1934 en de kwalificatiewedstrijden voor de editie van 1950 in Brazilië. Tijdens de finale in 1950 eindigden ze als beste in hun groep om door te gaan naar de eindronde, waarna ze op de 4de plaats strandden. Tot 2010 was dit Spanje's hoogste eindklassering in een FIFA Wereldbekerfinale, waardoor ze de naam van de "underachievers" kregen.

Spanje won zijn 1e grote internationale toernooi in 1964 in eigen land: de Europese Nations Cup. Spanje versloeg de Sovjet-Unie in de finale met 2-1 in het Santiago Bernabéu Stadion. Spanje was gastland voor de Wereldbeker 1982, en bereikte daar slechts de tweede ronde. 4 jaar later bereikte Spanje ze de kwartfinales maar werd daar uitgeschakeld door België na het nemen van strafschoppen. Ook op UEFA Euro 1984 verloren ze de finale tegen Frankrijk. Spanje haalde in 1994 de kwartfinales van het WK. Op het WK in 2002 won Spanje zijn 3 groepswedstrijden en het won in de volgende ronde tegen Ierland na het nemen van strafschoppen. In de volgende ronde gingen ze eruit tegen Zuid-Korea.

Tijdens UEFA Euro 2008 won Spanje al hun wedstrijden in Groep D. Italië was de tegenstander in de kwartfinalewedstrijd, die Spanje met 4-2 won op strafschoppen. Daarna ontmoetten ze Rusland weer in de halve finales, die ze met 3-0 versloegen. In de finale versloeg Spanje Duitsland met 1-0, waarbij Fernando Torres het enige doelpunt van de wedstrijd maakte. Dit was de eerste grote titel van Spanje sinds het Europees kampioenschap van 1964. Xavi werd bekroond als speler van het toernooi. Het volgende jaar eindigde de ploeg als derde op de 2009 FIFA Confederations Cup en brak daarmee hun 35-wedstrijden lange ongeslagen reeks die begon in november 2006. Op het Wereldkampioenschap 2010 drong Spanje voor het eerst door tot de finale door Duitsland met 1-0 te verslaan. In de beslissende wedstrijd tegen Nederland scoorde Andrés Iniesta het enige doelpunt van de wedstrijd, in de extra tijd. Spanje werd het derde team dat een WK buiten het eigen continent won, en het eerste Europese team dat dit deed. Doelman Iker Casillas won de gouden handschoen omdat hij tijdens het toernooi slechts twee doelpunten tegen kreeg, terwijl David Villa de bronzen bal en de zilveren laars won, samen goed voor de topscorer van het toernooi. Spanje kwalificeerde zich als eerste van Groep I in de kwalificatie voor UEFA Euro 2012 met een perfecte 100% record. Ze werden de eerste ploeg die het Europees kampioenschap wonnen door de finale met 4-0 van Italië te winnen, terwijl Fernando Torres de Gouden Boot won voor topscorer van het toernooi.

Ze rukten op naar de finale van de 2013 FIFA Confederations Cup, maar sneuvelden echter tegen Brazilië en het jaar daarop werden ze uitgeschakeld in de groepsfase van het WK 2014. Op Euro 2016 en het WK 2018 bereikte de ploeg de laatste 16. In de UEFA Euro 2020 gehouden in 2021, brak Spanje door en bereikte de laatste vier van een groot toernooi voor de eerste keer sinds 2012, alvorens te verliezen van de uiteindelijke kampioenen Italië op strafschoppen. De ploeg eindigde het toernooi met twee overwinningen en vier gelijke spelen (waaronder twee strafschoppenserie). Hetzelfde jaar slaagden ze erin om de finale van de UEFA Nations League 2021 te bereiken, verliezend tegen Frankrijk.

Bijnamen

Het Spaanse team staat bij de fans bekend als "La Furia Roja", wat de Rode Woede betekent in het Spaans. Het herinnert aan de "Inname van Antwerpen" - een episode uit de militaire geschiedenis van Spanje. Er zijn echter nog andere onofficiële bijnamen om naar het nationale team van Spanje te verwijzen.

De andere meest voorkomende bijnaam, bekend bij de fans, is "Los Toros" (Vechtende Stieren), aangezien de Spaanse Vechtende Stier een van de beroemde nationale schatten van Spanje is en vaak wordt gebruikt om de Spaanse cultuur te definiëren, en ook vaak wordt afgebeeld door Spaanse supporters. Spaans voetbalteam wordt soms ook aangeduid als de Stieren als gevolg van deze culturele erfenis.

Het Spaanse team kreeg ook andere bijnamen, meestal "Toreros" of "Matador", beide betekenissen zijn stierenvechters in het Spaans, om de gepassioneerde en romantische stijl van voetballen te beschrijven.

Speelstijl

Tijdens de meest succesvolle periode van Spanje tussen 2008 en 2012, speelde het team een voetbalstijl die 'tiki-taka' werd genoemd, een systeembenadering van voetbal die gebaseerd is op het ideaal van eenheid van het team en een alomvattend begrip in de geometrie van de ruimte op een voetbalveld.

Tiki-taka is verschillend beschreven als "een speelstijl gebaseerd op het maken van je weg naar de achterkant van het net door middel van korte passen en beweging", een "korte passeerstijl waarin de bal zorgvuldig door verschillende kanalen wordt gewerkt", en een "onzinnige uitdrukking die is gekomen om korte passen, geduld en bezit boven alles te betekenen". De stijl bestaat uit zwervende bewegingen en positiewisselingen tussen de middenvelders, het verplaatsen van de bal in ingewikkelde patronen, en scherpe, één- of twee-aanraking passes. Tiki-taka is "zowel verdedigend als aanvallend in gelijke mate" - het team is altijd in balbezit, dus hoeft niet te wisselen tussen verdedigen en aanvallen. Commentatoren hebben tiki-taka gecontrasteerd met "Route One fysiekheid" en met de hoger-tempo passing van Barcelona en Arsène Wenger's Arsenal 2007-08 ploeg, die Cesc Fàbregas gebruikt als het enige kanaal tussen verdediging en aanval. Tiki-taka wordt geassocieerd met flair, creativiteit en toucher, maar kan ook tot een "traag, richtingloos uiterste" worden gebracht, waarbij effectiviteit wordt opgeofferd aan esthetiek.

Tiki-taka werd met succes gebruikt door het Spaanse nationale team om UEFA Euro 2008, 2010 FIFA World Cup en UEFA Euro 2012 te winnen. Het team van dit tijdperk wordt beschouwd als een van de grootste internationale team in de geschiedenis.

Ze hebben de Barcelona "carrousel" van Xavi en Andrés Iniesta aangevuld met Real Madrid's Xabi Alonso op het middenveld.

Sid Lowe ziet Luis Aragonés' temperen van tiki-taka met pragmatisme als een belangrijke factor in het succes van Spanje in Euro 2008. Aragonés gebruikte tiki-taka om "een verdediging te beschermen die verdacht leek, balbezit te behouden en wedstrijden te domineren" zonder de stijl tot "evangelische extremen" te voeren. Geen van Spanje's eerste zes doelpunten in het toernooi kwam van tiki-taka: vijf kwamen van directe breaks en één van een set play. Voor Lowe was het succes van Spanje op het WK 2010 het bewijs van de ontmoeting tussen twee tradities in het Spaanse voetbal: de "krachtige, agressieve, directe" stijl die het zilveren medaillewinnende Olympische team van Antwerpen in 1920 de bijnaam La Furia Roja ("De Rode Woede") opleverde en de tiki-taka stijl van het hedendaagse Spaanse team, dat zich richt op een collectief, korte passeerbewegingen, technisch en op balbezit gebaseerd spel.

Bij het analyseren van Spanje's halve finale overwinning op Duitsland op het WK 2010, beschreef Honigstein de tiki-taka stijl van het Spaanse team als "de moeilijkst mogelijke versie van voetbal: een compromisloos passenspel, gekoppeld aan intense, hoge pressing". Voor Honigstein is tiki-taka "een belangrijke upgrade" van Total Football, omdat het uitgaat van balbewegingen in plaats van spelers die van positie wisselen. Tiki-taka stelde Spanje in staat om "zowel de bal als de tegenstander te controleren".

We hebben hetzelfde idee als elkaar. Hou de bal, creëer beweging rond en naast de bal, kom in de ruimtes om gevaar te stichten.

Tenues en wapenschild

Spanje's kit is traditioneel een rode trui met gele bies, donkerblauwe shorts en zwarte sokken, terwijl hun huidige uit kit is allemaal overwegend wit. De kleur van de sokken veranderde in de jaren 1990 van zwart naar dezelfde blauwe kleur als de korte broek, passend bij het blauw van de korte broek of het rood van het shirt tot het midden van de jaren 2010 toen ze terugkeerden naar hun traditionele zwart. In plaats van het logo van de Spaanse voetbalbond, prijkt op het shirt van Spanje traditioneel het wapen van Spanje op de linkerborst. Na het winnen van de wereldbeker van 2010 werd de badge van de wereldbekerwinnaars toegevoegd aan de rechterborst van het tricot en een gouden ster bovenaan het Spaanse wapenschild.

Thuisstadion

Spanje heeft geen eigen nationaal stadion. De hoofdstad Madrid (Bernabéu en Metropolitano), Sevilla (Pizjuán, La Cartuja en Villamarín), Valencia (Mestalla en Orriols) en Barcelona (Camp Nou en Montjuïc) zijn de vier Spaanse steden waar meer dan 15 wedstrijden van het nationale elftal hebben plaatsgevonden, en die tevens de grootste stadions van het land hebben.

Andere vriendschappelijke wedstrijden, evenals kwalificatiewedstrijden tegen kleinere tegenstanders, worden gespeeld in provinciale stadions. De 2018 FIFA World Cup kwalificatiecampagne omvatte wedstrijden in het Reino de León in León, Los Cármenes in Granada, El Molinón in Gijón, en de Rico Pérez in Alicante.

Rivaliteiten

De rivaliteit met Italië, ook wel de mediterrane derby genoemd, bestaat al sinds 1920, en hoewel de twee landen geen directe geografische buren zijn, wordt hun rivaliteit op internationaal niveau versterkt door de sterke prestaties van de vertegenwoordigende clubs in de UEFA-competities, waarin ze tot de toonaangevende verenigingen behoren en elk een periode van dominantie hebben gekend. Sinds de kwartfinalewedstrijd tussen de twee landen tijdens Euro 2008 is de rivaliteit hernieuwd, met als meest opmerkelijke wedstrijd tussen de twee partijen de finale van UEFA Euro 2012, die Spanje met 4-0 won.

Hun rivaliteit met Portugal, staat bekend als de Iberische Derby. Het startte in 1921, toen Portugal in Madrid met 3-1 verloor van Spanje. Portugal verloor zijn eerste wedstrijden en het eerste gelijkspel (2-2) volgde pas in 1926. Portugal won een eerste keer (4-1) in 1947. Beide landen behoren tot de sterkste voetballanden ter wereld en hebben elkaar in totaal 39 keer ontmoet (waarvan 9 wedstrijden in competitieverband), wat resulteerde in 17 overwinningen voor Spanje, 16 gelijke spelen en 6 overwinningen voor Portugal.

Hun rivaliteit met Frankrijk, ook een belangrijke voetbalmacht, is ook een van de oudste op nationaal niveau. Spanje en Frankrijk hebben elkaar in totaal 36 keer ontmoet, te beginnen met een 4-0 overwinning voor Spanje in een vriendschappelijke wedstrijd in Bordeaux op 30 april 1922, hoewel hun eerste ontmoeting in competitieverband plaatsvond in de UEFA Euro 1984 Finale, die Frankrijk won om zijn eerste grote internationale eer te behalen.

Spanje domineerde met 16 overwinningen, 13 verliespartijen en 7 gelijke spelen, hoewel Frankrijk meer internationale glories heeft behaald dan Spanje.

Speler records

Sergio Ramos heeft het record voor meeste optredens voor het Spaanse elftal met 180 sinds zijn debuut in 2005. Op de tweede plaats staat Iker Casillas met 167, gevolgd door Xavi met 133.

David Villa heeft de titel van Spanje's hoogste doelpuntenmaker met 59 doelpunten van 2005 tot 2017, in die periode speelde hij 98 keer voor Spanje. Raúl González is de tweede hoogste doelpuntenmaker, met 44 doelpunten in 102 optredens tussen 1996 en 2006.

Tussen november 2006 en juni 2009 bleef Spanje ongeslagen gedurende een record van 35 opeenvolgende wedstrijden voor hun verlies tegen de Verenigde Staten in de Confederations Cup, een record gedeeld met Brazilië en Italië, en omvatte een record van 15 wedstrijden winnen. In 2010 was Spanje de eerste Europese nationale ploeg die de wereldbeker buiten Europa won. Samen met Brazilië, Duitsland en Argentinië is Spanje een van de vier nationale ploegen die de FIFA Wereldbeker buiten hun eigen continent hebben gewonnen.