Voetballer - Canada

Canada

Het nationale voetbalelftal van vertegenwoordigt Canada in internationale voetbalcompetities officieel sinds 1924. Zij staan onder toezicht van de Canadian Soccer Association en strijden in de Confederation of North, Central American and Caribbean Association Football (CONCACAF).

Hun belangrijkste prestaties zijn het winnen van het CONCACAF Kampioenschap in 1985 om zich te kwalificeren voor de FIFA Wereldbeker in 1986 en het winnen van de CONCACAF Gold Cup in 2000 om zich te kwalificeren voor de FIFA Confederations Cup in 2001. Canada is het enige nationale team dat een Gold Cup heeft gewonnen, naast de regionale grootmachten Mexico en de Verenigde Staten. Canada won ook een gouden medaille op de Olympische Zomerspelen van 1904. Canada zal in 2022 voor de tweede keer deelnemen aan het Wereldkampioenschap.

Canada neemt in 2022 voor de tweede keer deel aan het Wereldkampioenschap.

2000’s

De Canadese Voetbalbond wendde zich tot een andere Duitser om het nationale seniorenteam te leiden in 1998 met de ondertekening van Holger Osieck. Het succes kwam snel met het winnen van de CONCACAF Gold Cup in februari 2000. Nadat de Canucks de eerste ronde hadden gewonnen door een beslissingswedstrijd met muntstukken tegen de Republiek Korea, wonnen ze in de kwartfinale van Mexico. De overwinning vormde de basis voor een ongekende opmars naar de finale, waarin Canada Colombia met 2-0 versloeg in het Los Angeles Memorial Coliseum. Canada won de prijsuitreiking: doelman Craig Forrest werd MVP, Carlo Corazzin kreeg de Gouden Laars en Richard Hastings werd Rookie van het Toernooi.

De verwachtingen waren opnieuw hoog na het resultaat van de winter, maar de campagne sputterde. Een positief 1-0 uitresultaat in Havana in juni werd gevolgd door een lusteloos 0-0 gelijkspel thuis tegen Cuba. Voor de halve finales gingen twee van de vier teams door. Canada maakte slechts één doelpunt in 6 wedstrijden en kreeg er 8 tegen. Het eindigde derde in het klassement, ver verwijderd van de opkomende ploegen Trinidad en Tobago en Mexico.

Het winnen van de Gold Cup leverde Canada een plaats op in de Confederations Cup 2001, met als hoogtepunt het 0-0 gelijkspel tegen Brazilië. De Gold Cup overwinning leverde hen ook een uitnodiging op om deel te nemen aan de Copa América 2001. Het winnen van de Gold Cup leverde Canada een plaats op in de Confederations Cup van 2001, waar het hoogtepunt was dat Brazilië op een 0-0 gelijkspel eindigde. De Gold Cup-overwinning leverde hen ook een uitnodiging op voor de Copa América 2001. Toen de veiligheidsproblemen leidden tot de annulering van het toernooi, ontmantelde Canada hun trainingskamp. Het toernooi werd toen opnieuw georganiseerd en volgens schema gehouden. De Canadese Voetbalbond kondigde aan dat zij niet zouden kunnen deelnemen aan het heropende toernooi.

Canada had opnieuw een sterke vertoning in de CONCACAF Gold Cup van 2002, waarbij het in de halve finales verloor van de Verenigde Staten via strafschoppen, en daarna Zuid-Korea versloeg in de derde-plaatswedstrijd, 2-1. Er werd een Gold Cup gehouden het volgende jaar om het evenement te houden in jaren tussen de World Cup en de Olympische Spelen, en Canada werd uitgeschakeld in de eerste ronde met een doelpunt verschil. Bondscoach Osieck had de ploeg zien vooruitgaan. De manager nam in september 2003 ontslag en oud-speler Colin Miller werd als interim aan het hoofd gezet.

2004 betekende het begin van de WK-kwalificatie voor 2006 en een nieuw tijdperk onder leiding van de voormalige Canadese aanvoerder Frank Yallop. De zaken begonnen goed, met de Canadezen die Belize in de voorronde met 8-0 versloegen in een reeks van thuiswedstrijden. De zaken keerden echter en Canada eindigde onderaan in een groep met Costa Rica, Guatemala en Honduras. Ze behaalden slechts 5 punten uit 6 wedstrijden en een -4 doelsaldo. Het bleef moeilijk onder Yallop want de Canucks gingen opnieuw onderuit bij de eerste hindernis in de Gold Cup, verloren van zowel de VS als Costa Rica, terwijl ze Cuba versloegen. De manager bleef in 2005 tot de volgende zomer aan en hield toezicht op een reeks vriendschappelijke wedstrijden tegen Europese ploegen. Hij nam ontslag op 7 juni 2006, eindigend met een 8-9-3 winst-verlies record.

Onder de leiding van interim-coach Stephen Hart kwam er een kentering. Canada opende hun 2007 CONCACAF Gold Cup campagne met een 2-1 overwinning op Costa Rica. Een 1-2 nederlaag tegen Guadeloupe werd gevolgd door een 2-0 overwinning op Haïti, waardoor Canada de eerste plaats in hun groep veiligstelde. In de kwartfinale versloegen ze Guatemala met 3-0, waardoor een halve finale met de Amerikanen in het verschiet lag. Invaller Iain Hume scoorde voor Canada in de 76e minuut om de voorsprong van de Verenigde Staten te verkleinen tot 2-1. Nadat de Verenigde Staten met tien man kwamen te staan, drong Canada aan op de gelijkmaker, maar die werd niet gemaakt toen het doelpunt van Atiba Hutchinson in de rust ten onrechte als buitenspel werd bestempeld door grensrechter Ricardo Louisville en Canada werd uitgeschakeld.

De ploeg kreeg kritiek te verduren vanwege de slechte behandeling van doelman Greg Sutton, die een hersenschudding opliep tijdens een training voor de start van de Gold Cup. Zonder dat er een dokter met het team meereisde, ging Sutton naar een lokale arts die hem toestemming gaf om te trainen, met als gevolg dat Sutton leed aan het post-concussie syndroom. Sutton was zijn professionele club Toronto FC voor bijna een jaar kwijt.

Voorafgaand aan de Gold Cup op 18 mei 2007 kondigde de Canadese Voetbalbond aan dat voormalig Oranje-international Dale Mitchell de functie van hoofdcoach van het seniorenteam zou overnemen na de FIFA U-20 Wereldbeker 2007. Mitchell was eerder assistent-coach geweest onder Coach Frank Yallop. Onder Mitchell speelde Canada gelijk tegen IJsland en Costa Rica, verloor het met 0-2 van Zuid-Afrika, won het met 1-0 van Martinique en leed het een 0-2 nederlaag tegen Estland. Het optimisme groeide echter toen Canada goed speelde in een 2-3 verlies tegen Brazilië.

Ondanks het feit dat ze Saint Vincent en de Grenadines met 7-1 versloegen in de tweede ronde - ze hadden een bye gehad in de eerste - speelde Canada niet op het niveau van de Gold Cup en werden ze uitgeschakeld voor de kwalificatie voor het WK 2010. Ze kregen een gelijkmaker tegen kort nadat ze de openingstreffer hadden gescoord in een 1-1 gelijkspel tegen Jamaica op BMO Field, kregen twee tweede-helft doelpunten kort na elkaar tegen in een 1-2 thuisverlies tegen Honduras in het Saputo Stadium, en verloren vervolgens uit van Mexico en Honduras. Ze eindigden laatste in de vier-team groep met slechts 2 punten uit 6 wedstrijden. Op 27 maart 2009 werd hoofdcoach Dale Mitchell ontslagen. De voorzitter van de Canadese Voetbalbond, Dominic Maestracci, zei dat "de Canadese Voetbalbond zich inzet voor de toekomst van ons nationale herenteam programma. We hebben deze beslissing genomen om het programma in een nieuwe richting te sturen." Technisch directeur Stephen Hart werd omgedoopt tot interim-hoofdcoach. Op 9 december 2009 werd Hart benoemd tot hoofdcoach.

2010’s

Stephen Hart's eerste competitie-actie als full-time hoofdcoach was een slechte vertoning op de 2011 CONCACAF Gold Cup, waar het niet lukte om uit de groepsfase te komen. Echter, tijdens de vroege stadia van de kwalificatie voor het Wereldkampioenschap 2014, eindigde Canada in de tweede ronde in hun groep, maar werd uitgeschakeld in de derde ronde van de CONCACAF-kwalificatie, met één punt achterstand op Honduras en Panama na een 8-1 nederlaag in Honduras op de laatste speeldag.

Na een reeks van tussentijdse coachwisselingen na het ontslag van Stephen Hart op 12 oktober 2012 verving Benito Floro Colin Miller als Canada's coach op 1 augustus 2013. Als coach met top management ervaring in La Liga, werd van hem verwacht dat hij Canada zou helpen zijn concurrentiepositie te verbeteren in de aanloop naar 2018 FIFA World Cup kwalificatie. In het midden van Floro's spelersidentificatie en herstructureringsfase, ondervond het team veel moeilijkheden, waaronder een 958 minuten durende doelpuntendroogte, die uiteindelijk werd doorbroken door Atiba Hutchinson in een 1-1 gelijkspel met Bulgarije op 23 mei 2014. Ondanks de verbetering met twee gelijke spelen in Europa, bleef Canada FIFA-punten verliezen na bijna twee jaar zonder overwinning te hebben gespeeld, en zonk naar hun laagste FIFA-ranglijst ooit van 122 in augustus 2014. Canada beëindigde een 16-wedstrijd zonder overwinning op 10 september 2014, door Jamaica met 3-1 te verslaan in Toronto.

Canada werd in juni 2015 in de tweede ronde van de kwalificatie voor 2018 FIFA World Cup geloot tegen Dominica. Canada trad in de tweede ronde van 2018 WK-kwalificatie aan tegen Dominica met een wedstrijd op Windsor Park in Dominica die ze met 2-0 wonnen met doelpunten van Cyle Larin en een penalty omgezet door Russell Teibert. Het team scoorde geen enkel doelpunt en eindigde als laatste in hun groep in de 2015 CONCACAF Gold Cup na twee 0-0 gelijkspelen tegen El Salvador en Costa Rica, terwijl het ook een 1-0 verlies leed tegen Jamaica.

Het team scoorde geen enkel doelpunt en eindigde als laatste in hun groep in de 2015 CONCACAF Gold Cup na twee 0-0 gelijkspelen tegen El Salvador en Costa Rica, terwijl het ook een 1-0 verlies leed tegen Jamaica.

Canada ging vervolgens door naar de derde ronde van 2018 WK-kwalificatie tegen Belize, won met 4-1 op aggregaat en ging door naar de vierde ronde van 2018 WK-kwalificatie. Canada werd ingedeeld in een groep tegen Honduras, El Salvador en Mexico. Ze speelden hun eerste paar wedstrijden in de vierde ronde op 13 en 17 november 2015. De eerste wedstrijd werd gespeeld in Vancouver op BC Place tegen Honduras, wat resulteerde in een 1-0 overwinning voor Canada dankzij een afgeketst doelpunt van Cyle Larin. De menigte van 20.108 zette een nieuw record voor het Canadese mannenteam in de provincie British Columbia. In hun volgende wedstrijd op 17 november, uit bij El Salvador, speelde Canada met 0-0 gelijk tegen El Salvador. Julian De Guzman brak Canada's record voor meeste caps voor de nationale ploeg met zijn 85e cap, waarmee hij Paul Stalteri's record van 84 caps passeerde. Met dit resultaat in Canada's laatste wedstrijd van 2015, sloten ze het jaar af met slechts drie tegendoelpunten in hun laatste 12 wedstrijden en in 14 wedstrijden eindigden ze met een record van 6 overwinningen, 6 gelijke spelen en 2 verliezen.

Op 25 maart 2016, in een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Mexico in het BC Place Stadium in Vancouver, werden 54.798 mensen geregistreerd in het stadion, wat een nieuw bezoekersrecord opleverde voor een Canadees nationaal team van welke sport dan ook. Uiteindelijk verloor Canada de wedstrijd echter met 3-0, maar bleef op de tweede plaats in de groep, waardoor ze in de strijd blijven voor WK-kwalificatie. Op 6 september 2016, na zich niet te hebben kunnen plaatsen voor de vijfde ronde van de WK-kwalificatie 2018 ondanks een 3-1 overwinning op El Salvador, werd hoofdcoach Benito Floro op 14 september ontslagen, waarmee een einde kwam aan zijn bewind als bondscoach van het nationale team.

Canada kondigde Octavio Zambrano aan als de nieuwe coach van de nationale ploeg op 16 mei 2017, ter vervanging van Michael Findlay die de interim-coach was na het vertrek van Floro. Hij leidde Canada naar een kwartfinale finish op de 2017 CONCACAF Gold Cup, waarbij de ploeg voor het eerst sinds 2009 uit de groepsfase kwam. Op 8 januari 2018 werd Zambrano echter ontslagen en vervangen door John Herdman, die eerder de hoofdcoach was van de Canadese nationale ploeg van de vrouwen.

Canada kondigde Octavio Zambrano aan als de nieuwe coach van het nationale team op 16 mei 2017, ter vervanging van Michael Findlay die de interim-coach was na het vertrek van Floro. Hij leidde Canada naar een kwartfinale finish op de 2017 CONCACAF Gold Cup, waarbij de ploeg voor het eerst sinds 2009 uit de groepsfase kwam. Op 8 januari 2018 werd Zambrano echter ontslagen en vervangen door John Herdman, die eerder hoofdcoach was van de Canadese nationale ploeg van vrouwen.

Onder Herdman kwalificeerde Canada zich voor de hoogste divisie in het inaugurele seizoen van de CONCACAF Nations League na een ongeslagen kwalificatiecampagne. In de CONCACAF Nations League A behaalde Canada een 2-0 overwinning op de Verenigde Staten op BMO Field, Canada's eerste overwinning tegen hun Amerikaanse rivalen sinds 1985. Canada verloor echter met 4-1 van de Verenigde Staten in de uitwedstrijd en slaagde er niet in zich te kwalificeren voor de Nations League Finals.

2020’s

Het nationale team van Canada werd gekenmerkt door de komst van een generatie nieuwe jonge spelers, aangevoerd door de eerste Canadese UEFA Champions League-winnaar Alphonso Davies van Bayern München, de duurste Canadese voetballer in de geschiedenis, Jonathan David die in 2020 voor een bedrag van 30 miljoen euro bij Lille kwam spelen en de oprichting van de Canadian Premier League, de eerste volledig professionele voetbalcompetitie in het land. In de eerste ronde van de WK-kwalificatie eindigde Canada met een 4-0-0 record om Groep B te winnen en door te gaan naar de tweede ronde. De tweede ronde bestond uit twee thuis- en uitwedstrijden tegen Haïti die Canada met 4-0 won met een 1-0 overwinning in de uitwedstrijd en een 3-0 overwinning in de thuiswedstrijd. De laatste wedstrijd werd gespeeld in het SeatGeek Stadium in Chicago vanwege de COVID-19 beperkingen in Canada. De overwinning op Haïti leidde ertoe dat Canada zich voor het eerst sinds 1997 kwalificeerde voor de derde en laatste ronde van de WK-kwalificatie.

Canada begon de derde ronde van de WK-kwalificatie ongeslagen in zijn eerste elf wedstrijden en eindigde 2021 met de eerste overwinning op Mexico in meer dan 20 jaar om het jaar bovenaan de ranglijst te eindigen. Het team eindigde het jaar ook op de 40e plaats van de FIFA-wereldranglijst, de hoogste positie ooit, waardoor het de eer van "Meest Verbeterde Team" kreeg, nadat het het jaar op de 72e plaats was begonnen.

Op 27 maart 2022 versloeg Canada Jamaica met 4-0 op Matchday 13 om zich te kwalificeren voor de 2022 FIFA World Cup. Dit maakte een einde aan een 36-jarige droogte sinds de eerste en enige keer dat Canada speelde in de FIFA World Cup, in 1986.