Voetballer - Verenigde Staten

Verenigde Staten

Het USMNT (United States men's national soccer team) staat onder controle van de United States Soccer Federation en is lid van de CONCACAF en de FIFA.

De ploeg heeft aan elf FIFA Wereldkampioenschappen deelgenomen, waarvan de eerste in 1930, waar het de halve finales bereikte. De VS nam deel aan de wereldkampioenschappen van 1934 en 1950. Ze wonnen in deze laatste met 1-0 van Engeland. De VS kwalificeerden zich na 1950 niet meer voor de Wereldbeker tot 1990. Als gastland kwlificeerden de VS zich automatisch voor de Wereldbeker van 1994, waar ze bij de laatste 16 verloren van Brazilië. Na 1994 kwalificeerden ze zich voor nog vijf opeenvolgende Wereldkampioenschappen (7 opeenvolgende deelnames, een prestatie gedeeld met slechts 7 andere landen), waarbij ze één van de vaste deelnemers van het toernooi werden en vaak doorgingen naar de tweede ronde. De VS bereikten de kwartfinales van de 2002 World Cup, waar ze controversieel verloren van Duitsland. In 2009 tijdens de Confederations Cup schakelden ze Spanje uit in de halve finales. In de finale werd verloren van Brazilië, de enige finale van de ploeg op een groot internationaal toernooi.

De V.S. namen ook deel aan de CONCACAF Gold Cup en de Copa America. De VS won 7 Gold Cups en de CONCACAF Nations League. Ze werden 4de in twee Copa Américas, waaronder de editie van 1995 en 2016. 

Beginjaren

Het nationale voetbalteam van de VS werd opgericht in 1885. Er werd tegen Canada gespeeld in de eerste internationale wedstrijd die buiten het UK werd gespeeld. De VS verloren van Canada met 1-0 in Newark, New Jersey. De VS revancheerden zich het jaar daarop door Canada met 1-0 te verslaan. De V.S. behaalden tweede en derde plaatsen op de Olympische Zomerspelen van 1904. 

De V.S. speelden in de Wereldbeker van 1930 in Uruguay, de allereerste Wereldbeker. De Wereldbeker van 1950 in Brazilië was de volgende keer dat de V.S. aan de Wereldbeker deelnamen, want in 1938 trokken ze zich terug en het toernooi werd pas weer gehouden in 1950. 

De jaren 90

In 1988 benoemde de FIFA de V.S. als gastheer voor het Wereldkampioenschap van 1994 (het succes van de Olympische Zomerspelen van 1984 speelde de hoofdrol), maar het deed dit onder aanzienlijke internationale kritiek vanwege de vermeende zwakte van het nationale team en het gebrek aan een professionele buitencompetitie. Deze kritiek verminderde enigszins toen een 1-0 overwinning tegen Trinidad en Tobago, de eerste wegoverwinning voor de V.S. in bijna twee jaar, in de laatste wedstrijd van het CONCACAF Kampioenschap van 1989, de V.S. zijn eerste Wereldbeker-optreden in 40 jaar opleverde.

Het team werd gecoacht door Bob Gansler ter voorbereiding op het Wereldkampioenschap 1990 in Italië, terwijl twee van de meer ervaren spelers van het team, Rick Davis en Hugo Perez, herstellende waren van ernstige blessures en niet beschikbaar waren voor selectie. In plaats van zijn team op te vullen met veteranen uit de Amerikaanse zaalvoetbalcompetities, zoals door sommigen werd gesuggereerd, kozen Gansler en zijn assistent Stejem Mark ervoor veel jongere spelers te selecteren met een betere conditie voor het openluchtspel, waaronder enkele amateurs die voor college-teams speelden. De V.S. gingen het toernooi in als grote underdogs en leden nederlagen in alle drie de groepswedstrijden tegen Tsjechoslowakije, Italië en Oostenrijk.

In een opmerkelijke wedstrijd, in 1993 in de U.S. Cup, versloeg de VS Engeland met 2-0.

Na de automatische kwalificatie als gastheer van de Wereldbeker 1994 onder Bora Milutinović, openden de VS hun toernooischema met een 1-1 gelijkspel tegen Zwitserland in de Pontiac Silverdome in de buitenwijken van Detroit, de eerste Wereldbekerwedstrijd die binnen werd gespeeld. In de tweede wedstrijd namen de VS het in de Rose Bowl op tegen Colombia, toen vierde op de wereldranglijst. Geholpen door een eigen doelpunt van Andrés Escobar, wonnen de V.S. met 2-1. Escobar werd later in zijn thuisland vermoord, mogelijk als vergelding voor deze fout. Ondanks een 1-0 verlies tegen Roemenië in de laatste groepswedstrijd, haalden de VS voor het eerst sinds 1930 de eerste ronde. In de ronde van 16 verloren de V.S. met 1-0 van de uiteindelijke kampioen Brazilië. Ondanks dit succes ontsloeg de ploeg Bora in 1995, naar verluidt omdat hij niet geïnteresseerd was in administratieve taken.

In een vriendschappelijke wedstrijd in 1995 kwamen de V.S. terug van 3-0 om met 4-3 te winnen van Saudi-Arabië, de grootste comeback in de geschiedenis van het team. Datzelfde jaar nam de ploeg als gastploeg deel aan de Copa América van 1995, waar ze 1e werden in hun groep na Chili en Argentinië te hebben verslagen, en doorgingen naar de kwartfinales. Op dat podium versloegen de VS Mexico op strafschoppen maar verloren met 1-0 van Brazilië in de halve finales. De Verenigde Staten eindigden als 4de na een 4-1 nederlaag tegen Colombia.

Op het Wereldkampioenschap 1998 in Frankrijk verloor de ploeg alle drie de groepswedstrijden, 2-0 van Duitsland, 2-1 van Iran, en 1-0 van Joegoslavië, en eindigde als laatste in het veld van 32. Hoofdcoach Steve Sampson kreeg een groot deel van de schuld voor de prestatie als gevolg van het abrupt schrappen van teamcaptain John Harkes, die Sampson kort daarvoor tot "Captain for Life" had benoemd, evenals verscheidene andere spelers die een belangrijke rol hadden gespeeld in de kwalificatie. Thomas Dooley werd op dat moment de aanvoerder. In februari 2010 kwam aan het licht dat Sampson Harkes uit het team had gezet omdat Harkes een affaire zou hebben gehad met de vrouw van teamgenoot Eric Wynalda.

Het begin van de 21e eeuw (2002-2019)

In het WK 2002 onder Bruce Arena bereikte het USMNT de kwartfinale, zijn beste WK-klassering sinds 1930. De ploeg bereikte de groepsfase met een 1-1 record, te beginnen met een 3-2 overwinning op Portugal, gevolgd door een 1-1 gelijkspel met mede-gastheer en uiteindelijke halve finalist, Zuid-Korea. De derde en laatste wedstrijd was een 3-1 verlies tegen Polen, maar de ploeg bereikte nog steeds de ronde van 16 toen Zuid-Korea Portugal versloeg. Dit maakte de weg vrij voor een confrontatie met de continentale rivalen Mexico, de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten in een World Cup. De VS won het duel met 2-0. Brian McBride opende de score, en Landon Donovan maakte het tweede doelpunt. Door die overwinning ging de ploeg door naar de kwartfinale, waar het Duitsland ontmoette. De ploeg verloor met 1-0 nadat een strafschop werd afgekeurd toen Torsten Frings de bal verwerkte om een doelpunt van Gregg Berhalter te voorkomen. Alle wedstrijden van de V.S. in het Wereldkampioenschap 2002 werden gespeeld in Zuid-Korea en alle overwinningen werden behaald in het witte tenue, terwijl de enige nederlagen werden geleden in het blauwe tenue.

Op de Wereldbeker van 2006, na als beste geëindigd te zijn in het CONCACAF kwalificatietoernooi, werden de VS ingedeeld in Groep E samen met Tsjechië, Italië en Ghana. De Verenigde Staten openden het toernooi met een 3-0 nederlaag tegen Tsjechië. De ploeg speelde vervolgens 1-1 gelijk tegen Italië, dat de Wereldbeker won. De VS werden uit het toernooi geknikkerd toen ze in de laatste groepswedstrijd met 2-1 werden verslagen door Ghana. Clint Dempsey scoorde het enige doelpunt van de VS in het toernooi - het doelpunt tegen Italië was een eigen doelpunt van de Italiaanse verdediger Cristian Zaccardo. Na het toernooi werd Arena's contract niet verlengd. Nadat de nationale ploeg de rest van 2006 inactief was gebleven tijdens de onderhandelingen met verschillende coaches, huurde de federatie begin 2007 voormalig Chicago Fire, MetroStars en Chivas USA hoofdcoach Bob Bradley in.

Bradley begon zijn competitiecarrière bij de nationale ploeg met de 2007 Gold Cup. In de finale versloegen de Verenigde Staten Mexico met 2-1, waardoor het zich kwalificeerde voor de Confederations Cup 2009.

De Verenigde Staten hadden een opmerkelijke prestatie op de Confederations Cup 2009. In de halve finale versloegen de Verenigde Staten Spanje met 2-0. Spanje stond op dat moment bovenaan de FIFA Wereldranglijst en was bezig aan een reeks van 35 ongeslagen wedstrijden. Met de overwinning drong Amerika door tot de allereerste finale van een FIFA-toernooi voor mannen. De ploeg verloor met 3-2 van Brazilië na een 2-0 voorsprong bij rust.

De Verenigde Staten waren vervolgens gastheer van de Gold Cup 2009. In de finale werden de Verenigde Staten met 5-0 verslagen door Mexico. Deze nederlaag verbrak de 58 thuiswedstrijden tellende ongeslagen reeks van het Amerikaanse team tegen CONCACAF-tegenstanders, en was het eerste thuisverlies tegen Mexico sinds 1999.

In de vierde ronde van de WK-kwalificatie 2010 begonnen de V.S. met het verslaan van Mexico met 2-0. Het verlies in februari 2009 verlengde Mexico's losing streak tegen Amerika op Amerikaanse bodem tot 11 wedstrijden. Jozy Altidore werd de jongste Amerikaanse speler die een hattrick scoorde, in een 3-0 overwinning op Trinidad en Tobago. Tegen het einde van de zomer van 2009 verloren de Verenigde Staten met 2-1 van Mexico in Estadio Azteca. Op 10 oktober verzekerden de VS zich van kwalificatie voor het Wereldkampioenschap 2010 met een 3-2 overwinning op Honduras. Vier dagen later eindigde de VS op de eerste plaats in de groep met een 2-2 gelijkspel tegen Costa Rica.

Op de Wereldbeker 2010 werd het Amerikaanse team ingedeeld in Groep C tegen Engeland, Slovenië en Algerije. Na gelijke spelen tegen Engeland (1-1) en Slovenië (2-2), versloegen de VS Algerije met 1-0 door een doelpunt van Landon Donovan in de blessuretijd, waardoor ze voor het eerst sinds 1930 de eerste plaats in een groep van de WK-finale veroverden. In de ronde van 16 werd de VS uitgeschakeld door Ghana, 2-1. Op de FIFA-ranglijst van WK-teams eindigde de VS op de 12e plaats van de 32 ploegen.

In 2011 waren de VS opnieuw gastland voor de Gold Cup. De V.S. kwamen voorbij de groepsfase, versloegen vervolgens Jamaica met 2-0 in de kwartfinale en Panama met 1-0 in de halve finale alvorens in de finale met 4-2 van Mexico te verliezen. Later in de zomer werd Bob Bradley van zijn taken ontheven en werd voormalig Duitse bondscoach Jürgen Klinsmann aangetrokken als hoofdcoach.

De V.S. hadden enig succes in vriendschappelijke wedstrijden in 2012 en 2013. Het Amerikaanse team won met 1-0 in Italië op 29 februari 2012, de allereerste overwinning van het team op Italië. Op 2 juni 2013 speelde de VS een vriendschappelijke wedstrijd tegen Duitsland in een uitverkocht RFK Stadium in Washington D.C., waarbij de VS met 4-3 won. In juli 2013 was de VS gastheer van de 2013 CONCACAF Gold Cup waar het ongeslagen bleef in de groepsfase en won met een 1-0 overwinning op Panama in de finale, met Landon Donovan die de gouden bal van het toernooi won.

Een 4-3 overwinning op Bosnië en Herzegovina in een internationale vriendschappelijke wedstrijd in Sarajevo betekende de 12e overwinning op rij voor de USMNT, de langste winning streak voor een team in de wereld op dat moment. De 12 wedstrijden durende zegereeks eindigde op 6 september 2013, toen de VS met 3-1 verloor van Costa Rica in San José. In 2013 speelde het nationale team de laatste ronde van de kwalificatie, en door Mexico in september te verslaan, verzekerde de VS zich van een plaats op het WK 2014.

De V.S. absorbeerde veel Duitse elementen in aanloop naar het WK 2014. De Duitse hoofdcoach van de VS, Jürgen Klinsmann, verraste de Amerikaanse voetbalwereld door vijf "Jürgen-Amerikanen" - halfbloed Duitsers geboren en professioneel opgeleid in Duitsland - op te roepen voor de 23-koppige selectie in de 2014 FIFA World Cup. De VS werd ingedeeld in Groep G, samen met Ghana, Duitsland en Portugal. De VS namen revanche op de Ghanezen door met 2-1 te winnen. Ze speelden hun tweede groepswedstrijd tegen Portugal met 2-2 gelijk. In de laatste wedstrijd van de groepsfase gingen de V.S. met 1-0 onderuit tegen Duitsland, maar gingen door naar de knock-out fase op doelsaldo. Dit was de eerste keer dat de ploeg twee opeenvolgende trips maakte naar de knock-out fase van de FIFA World Cup. In de ronde van 16 verloren de V.S. in extra tijd met 2-1 van België, ondanks dat doelman Tim Howard een WK-record van 15 reddingen maakte tijdens de wedstrijd.

Het volgende toernooi van de nationale ploeg onder Klinsmann was de 2015 CONCACAF Gold Cup. De VS werden uitgeschakeld door Jamaica 2-1 in de halve finales, voordat ze verloren van Panama op strafschoppen in de derde plaats wedstrijd. De vierde plaats was de slechtste Gold Cup-prestatie van de nationale ploeg sinds 2000, en de eerste keer dat de ploeg er niet in slaagde de finale van het toernooi te halen sinds 2003. In de 2015 CONCACAF Cup play-off om de deelname van de regio aan de 2017 FIFA Confederations Cup te bepalen, werden de VS verslagen met 3-2 door Mexico in de Rose Bowl. In juni 2016 speelde de VS als gastheer van de Copa América Centenario. De VS won Groep A op doelsaldo van Colombia. De VS versloegen Ecuador met 2-1 in de kwartfinales, maar gingen vervolgens met 4-0 onderuit tegen Argentinië en verloren opnieuw met 1-0 van Colombia in de derde plaatsingswedstrijd. Ze eindigden vierde op de Copa América, gelijk aan hun beste finish ooit in 1995.

Na opeenvolgende verliezen tegen Mexico en Costa Rica in de openingswedstrijden van de laatste ronde van de kwalificatie voor de 2018 FIFA World Cup, werd Klinsmann verwijderd als bondscoach en technisch directeur en vervangen door de vorige Amerikaanse hoofdcoach Bruce Arena. De WK-kwalificatie werd hervat op 24 maart 2017, waar Arena en zijn team een recordzege van 6-0 op Honduras boekten. Vier dagen later reisde de ploeg naar Panama City, waar Panama 1-1 gelijkspeelde. Na Trinidad en Tobago met 2-0 te hebben verslagen, behaalden de VS hun derde resultaat ooit in de WK-kwalificatie in het Estadio Azteca toen ze met 1-1 gelijk speelden tegen Mexico. In juli 2017 wonnen de VS hun zesde CONCACAF Gold Cup met een 2-1 overwinning op Jamaica in de finale. Na een 2-1 nederlaag tegen Trinidad en Tobago op 10 oktober 2017, slaagden de VS er niet in zich te kwalificeren voor het WK 2018, waardoor ze het toernooi voor het eerst sinds 1986 misten. Veel pundits en analisten noemden dit het slechtste resultaat en de slechtste prestatie in de geschiedenis van het nationale team.

Na het ontslag van Arena op 13 oktober 2017, werd assistent-coach Dave Sarachan benoemd tot interim-hoofdcoach tijdens de zoektocht naar een permanente vervanger. De zoektocht naar een permanente hoofdcoach werd vertraagd door de presidentsverkiezingen van de USSF in februari 2018 en het aantrekken van Earnie Stewart als algemeen manager in juni 2018. Gregg Berhalter, coach van de Columbus Crew en een voormalig USMNT-verdediger, werd op 2 december 2018 aangekondigd als de nieuwe hoofdcoach van het team.

2019-heden

Onder Berhalter verloor het team in 2019 in de finale van de Gold Cup met 1-0 van Mexico, waardoor ze geen kans maakten om back to back kampioen te worden. Gedurende de coronavirus pandemie, begon een instroom van nieuw jong talent uit te groeien tot een groot aantal spelers die voor Europese topclubs spelen, met Christian Pulisic, Weston McKennie, en Gio Reyna als enkele van de meer opmerkelijke namen. Deze nieuwe groep won de inaugurele CONCACAF Nations League met een klassieke 3-2 overwinning tegen Mexico in de finale. Ze wonnen ook de 2021 Gold Cup tegen Mexico op 1 augustus. Met een 1-0 vriendschappelijke overwinning op Bosnië en Herzegovina op 18 december 2021, vestigde het team een programma record voor overwinningen in een kalenderjaar, met 17 overwinningen, 2 verliezen, en 3 gelijkspelen.

De Verenigde Staten kwalificeerden zich voor het WK 2022 door als derde te eindigen in de CONCACAF-kwalificatie met een 7-3-4 record. De kwalificatiecampagne omvatte een ongeslagen record thuis en een gelijkspel uit bij Mexico in Estadio Azteca.

Tenue en wapenschild

Sinds hun eerste officieuze wedstrijd tegen Canada, is het meest voorkomende Amerikaanse uniform een wit shirt met een blauwe korte broek. In 1950 namen de V.S. een Peru-stijl diagonale streep of "sjerp" over het shirt aan. De streep was in 2003, 2004 en 2006 op het derde tenue te zien, evenals in 2010 op het thuis-, weg- en derde tenue. Een extra kleurenschema gebaseerd op de Amerikaanse vlag is af en toe gebruikt (het meest prominent in de Wereldbeker van 1994 en de kwalificatiewedstrijden van 2012-13, evenals de Team America franchise van de North American Soccer League van 1983) bestaande uit een shirt met rode en witte strepen met blauwe shorts.

Het Duitse merk Adidas verzorgde het tenue voor de Verenigde Staten van 1984 tot 1994. Sinds 1995 is het Amerikaanse bedrijf Nike de uniformleverancier.

Rivaliteiten

De ploegen van Mexico en de Verenigde Staten worden algemeen beschouwd als de twee grootmachten van de CONCACAF. Wedstrijden tussen de twee naties trekken vaak veel media-aandacht, publieke belangstelling en commentaar in beide landen. Hoewel de eerste wedstrijd in 1934 werd gespeeld, werd hun rivaliteit niet als groot beschouwd tot de jaren 1980, toen de teams regelmatig begonnen te strijden in CONCACAF-bekers. Op 15 augustus 2012 versloegen de Verenigde Staten Mexico in Estadio Azteca in de eerste overwinning van de VS tegen Mexico op Mexicaanse bodem in 75 jaar. Sinds hun eerste ontmoeting in 1934 hebben de twee teams elkaar 73 keer ontmoet, waarbij Mexico de algemene reeks 36-22-15 (W-L-T) leidt en de VS 144-86 punten voor liet gaan. Sinds de jaren 1990 begon het tij echter te keren door een snelle groei van het voetbal in de Verenigde Staten. In de 21e eeuw is de reeks in het voordeel van de VS uitgevallen: 17-9-6 (W-L-T). De Verenigde Staten of Mexico hebben elke editie van de CONCACAF Gold Cup gewonnen, op één na (de CONCACAF Gold Cup van 2000 werd gewonnen door Canada).

De VS hebben een tweede, minder bittere rivaal in Canada. De twee ploegen staan vaak tegenover elkaar in de Gold Cup, maar de Verenigde Staten zijn historisch gezien de sterkere ploeg. Het totale record op 30 januari 2022 is 16 overwinningen voor de VS, 10 overwinningen voor Canada, en 12 gelijke spelen. De Verenigde Staten hebben zich voor 11 wereldbekers gekwalificeerd, Canada voor twee. Tot voor kort werd Canada door een aantal Amerikaanse fans niet gezien als een competitieve rivaal omdat ze de Verenigde Staten al 34 jaar niet hadden verslagen. Die streak werd gebroken op 15 oktober 2019, toen Canada de Verenigde Staten met 2-0 versloeg op BMO Field in Toronto. De volgende maand, op 15 november, versloegen de Verenigde Staten Canada met 4-1 in Orlando. Sindsdien zijn de wedstrijden tussen de twee zeer competitief geweest. De VS versloegen Canada met 1-0 in een 2021 Gold Cup wedstrijd in Kansas City. In de 2022 WK-kwalificatie behaalde Canada een 1-1 gelijkspel in Nashville en versloeg de VS met 2-0 in Hamilton, Ontario.

In de afgelopen jaren zijn de Verenigde Staten ook een rivaliteit begonnen te ontwikkelen met Costa Rica. De meest opmerkelijke wedstrijd, en de aanzet tot de rivaliteit zelf, vond plaats op vrijdag 22 maart 2013, in een 2014 WK-kwalificatiewedstrijd gespeeld in Dick's Sporting Goods Park in Commerce City onder sneeuwstormomstandigheden. Costa Rica diende een protest in bij de FIFA vanwege de veldomstandigheden toen de Verenigde Staten het duel met 1-0 wonnen, maar het protest werd afgewezen. De wedstrijd werd in de voetbalgeschiedenis al de "Sneeuw Clasico" genoemd vanwege de omstandigheden.

Supporters

Er zijn twee belangrijke supportersgroepen geweest die het nationale voetbalteam van de Verenigde Staten steunen, Sam's Army en The American Outlaws. Sam's Army begon kort na het WK van 1994 in de Verenigde Staten en was actief tot 2014. Sam's Army leden droegen rood naar wedstrijden en zongen of scandeerden gedurende de wedstrijd. Ze brachten vaak enorme Amerikaanse vlaggen en andere spandoeken mee naar de wedstrijd.

De American Outlaws werd in 2007 in Lincoln, Nebraska opgericht als een lokale supportersgroep. De leden van de groep probeerden een gebrek aan consistentie van wedstrijd tot wedstrijd in supportersorganisatie en sociale evenementen op wedstrijddagen aan te pakken. Om dit doel te bereiken werd de American Outlaws een landelijke, non-profit supportersgroep. Sommige leden van de American Outlaws dragen bandana's van de Amerikaanse vlag over hun gezicht en dragen vaak voetbalsupporters sjaals. Sommige takken van de American Outlaws hebben hun eigen sjaals die specifiek zijn voor hun tak.

Het nationale team van de Amerikaanse mannen heeft de laatste jaren een enorme aanhang op sociale media, met name Twitter en Instagram. De interesse in jonge Amerikaanse spelers en de aandacht die zij brengen heeft geleid tot een toename van buitenlandse investeringen in Amerikaanse spelers.

Thuisstadion

De Verenigde Staten hebben geen speciaal nationaal stadion zoals de meeste andere nationale teams; in plaats daarvan heeft het team hun thuiswedstrijden gespeeld op 116 locaties in 29 staten en het District of Columbia. In het Robert F. Kennedy Memorial Stadium, gelegen in de nationale hoofdstad Washington, D.C., werden 24 wedstrijden gespeeld, het meeste van alle stadions. In de staat Californië werden 114 wedstrijden gespeeld, het meeste van alle staten, en in de agglomeratie Los Angeles werden 77 wedstrijden gespeeld op verschillende locaties in en rond de stad Los Angeles. Het Los Angeles Memorial Coliseum was van 1965 tot 2000 gastheer voor 20 wedstrijden, maar raakte door zijn ouderdom buiten gebruik. In de Rose Bowl, een stadion met 92.000 zitplaatsen in Pasadena, werden 17 wedstrijden van de nationale ploeg gespeeld, alsook de finale van de FIFA Wereldbeker van 1994, de finale van de FIFA Wereldbeker voor vrouwen van 1999 en de gouden medaille van de Olympische Spelen van 1984.