Voetballer - Nigeria

Nigeria

Het nationale voetbalelftal van Nigeria vertegenwoordigt Nigeria in het internationale voetbal voor mannen. Het wordt geleid door de Nigeria Football Federation (NFF) en is drie keer winnaar van de Afrika Cup of Nations, met hun meest recente titel in 2013. In april 1994 stond het Nigeriaans nationaal voetbalelftal op de 5e plaats van de FIFA-ranking, de hoogste FIFA-ranking ooit bereikt door een Afrikaans voetbalelftal. In de loop van de geschiedenis heeft het team zich gekwalificeerd voor zes van de laatste acht FIFA Wereldkampioenschappen, waarbij alleen de editie van 2006 en 2022 werden gemist. Ze hebben drie keer de ronde van 16 bereikt. Hun eerste deelname aan het WK was in 1994. Het team vertegenwoordigt de FIFA en de Confederatie van het Afrikaanse Voetbal (CAF).

1970s

Tijdens de tweede editie van de Pan-Afrikaanse Spelen, in 1973, eindigde Nigeria op de derde plaats, hetzelfde resultaat dat het behaalde tijdens de Afrika Cup of Nations in 1976 en de Afrika Cup of Nations in 1978

1980s 

In de jaren tachtig kende Nigeria wisselende resultaten. Het land slaagde er niet in zich voor de Wereldbeker te kwalificeren, maar op continentaal niveau bleef het op een hoog niveau.

In 1980, met spelers van het kaliber Segun Odegbami, Best Ogedegbe, John Chiedozie en Tunji Banjo van Leyton Orient, wonnen de Super Eagles, onder leiding van Muda Lawal en Christian Chukwu, voor het eerst de African Cup of Nations in de thuiseditie, en versloegen Angola met 3-0 in de finale in Lagos, met een brace van Odegbami en een doelpunt van Lawat.

In 1982 kwalificeerde Nigeria zich voor de African Cup of Nations en werd in de groepsfase uitgeschakeld. In 1984 en 1988 bereikte Nigeria de finale van de African Cup of Nations, maar verloor beide keren van Kameroen. Het kwam niet in aanmerking voor de editie 1986.

1990s: 'De Gouden Generatie 

De jaren '90 waren bijzonder voorspoedig voor het Nigeriaanse voetbal. Veel van de spelers die in dit decennium de ruggengraat van het nationale seniorenteam vormden, hadden belangrijke resultaten behaald met het Nigeriaanse nationale team onder 17 jaar, met als uitschieter het winnen van de Wereldcup in 1993. Tot de "gouden generatie" van het Nigeriaanse voetbal behoorden onder meer Peter Rufai, Uche Okechukwu, Finidi George, Rashidi Yekini, Emmanuel Amuneke, Daniel Amokachi, Sunday Oliseh, Jay-Jay Okocha, Victor Ikpeba, Nwankwo Kanu en Taribo West.

In januari 1990 won de Nigeriaanse selectie de ECOWAS Cup in de thuiseditie, door Senegal in de finale op strafschoppen te verslaan. In de 1990 editie van de African Cup of Nations bereikten zij opnieuw de finale, maar werden verslagen door gastland Algerije. In 1992 was het een halve finalist, uitgeschakeld door Ghana.

Op 23 september 1991 boekte Nigeria de grootste overwinning uit zijn geschiedenis door Oeganda met 8-1 te verslaan op de Pan-Afrikaanse Spelen, waar het als derde eindigde.

De terugkeer naar succes in de African Cup of Nations kwam in de editie van 1994. Na Gabon met 3-0 te hebben verslagen en zonder tegendoelpunt gelijk te hebben gespeeld tegen Egypte, eindigde Nigeria als tweede in hun groep en ging het door naar de volgende fase. In de kwartfinales schakelden zij Zaïre uit (2-0 door een dubbelslag van Yekini) en in de halve finales de titelverdediger Ivoorkust (2-2 na extra tijd, 4-2 na strafschoppen). In de finale, die op 10 april 1994 in Tunis plaatsvond, zegevierde Nigeria na een zwaarbevochten wedstrijd tegen Zambia met de uitslag 2-1, dankzij een tweehonkslag van Amunike. Yekini, de topscorer van het toernooi met vijf doelpunten, maakte deel uit van de ideale elf van het toernooi samen met de verdedigers Litana en Iroha en de middenvelders Okocha en Amokachi.

In oktober 1993 kwalificeerde Nigeria zich voor het eerst voor de Wereldcup, USA 1994, ten koste van de regerend Afrikaans kampioen Ivoorkust, nadat het in de finale minigame met de Ivorianen en Algerije had gewonnen dankzij gunstige rechtstreekse confrontaties. In de Verenigde Staten versloeg Nigeria, na Bulgarije met 3-0 te hebben verslagen en nipt van Argentinië te hebben verloren, Griekenland met 2-0, waardoor het zich als eerste van de groep voor de ronde van 16 plaatste. Ondanks het feit dat ze in de minderheid waren door het wegzenden van Gianfranco Zola in de 75e minuut, werden ze uitgeschakeld door Italië, dat tweemaal scoorde via Roberto Baggio, die eerst antwoordde op Amunike's doelpunt in de 88e minuut, waardoor de wedstrijd extra tijd kreeg, en vervolgens het resultaat ongedaan maakte door de 2-1 te maken in de 102e minuut.

Nigeria speelde in 1995 in de Confederations Cup in Saudi-Arabië. Na Japan met 3-0 te hebben verslagen, bleef het blanco tegen Argentinië en eindigde het als tweede in de groep. In de finale om de derde plaats werd het op strafschoppen verslagen (5-4) door Mexico (1-1 na extra tijd). Nigeria won vervolgens in 1995 de Afro-Aziatische Beker der Naties door Oezbekistan in beide wedstrijden te verslaan (3-2 in Tasjkent en 1-0 in Lagos).

Op de Olympische Spelen van 1996 versloeg Nigeria Mexico, Brazilië en Argentinië in de finale en won de gouden medaille. Het was het eerste niet-Europese of Zuid-Amerikaanse nationale team dat de medaille won.

Tijdens de wereldbekerfinale van 1998 kwamen de Super Eagles aan nadat ze hun laatste groepswedstrijd hadden gewonnen met één punt voorsprong op Guinee. Maar opnieuw, na goed gepresteerd te hebben door de groep te winnen en zo Spanje en Bulgarije uit te schakelen (die beide door de Nigerianen werden verslagen voor een pijnloze nederlaag tegen Paraguay), gingen de Afrikanen er in de ronde van 16 uit, dit keer tegen Denemarken (4-1).

Het jaar 2000 

In de African Cup of Nations van 2000 won gastland Nigeria de groep vóór Tunesië, Marokko en Congo Rep. met twee overwinningen en een gelijkspel. In de kwartfinales schakelden zij Senegal na extra tijd uit en in de halve finales Zuid-Afrika. In de finale verloren ze opnieuw van Kameroen. Aan het eind van de eerste helft stonden ze twee doelpunten achter, maar in de tweede helft kwamen de Nigerianen terug en werd de wedstrijd in extra tijd beslist. In de strafschoppenserie wonnen de Kameroeners met 4-3.

In de Afrika Cup of Nations van 2002 wonnen de Super Eagles de groep met Mali, Liberia en Algerije met twee overwinningen en een gelijkspel. In de kwartfinales schakelden ze Ghana uit, maar in de halve finales werden ze na extra tijd uitgeschakeld door Senegal. Ze werden derde door gastland Mali te verslaan in de troostfinale.

Op het WK 2002 werden de Nigerianen, in hun derde wereldkampioenschap, in een moeilijke groep geplaatst. Zij verloren van Argentinië (1-0) en Zweden (2-1) en werden uitgeschakeld, en een blanco gelijkspel tegen Engeland in de laatste wedstrijd van de eerste fase veroordeelde hen tot de laatste plaats in de groep.

Vervolgens veranderde Nigeria het kader van het team omdat de historische sterren, die nu meer dan 30 jaar oud waren, langzaam ophielden te schitteren. De nieuwe koers was gebaseerd op deze namen: Martins, Obi Mikel, Obinna, en Yakubu, die beschouwd werden als de kanshebbers om het team een nieuw gezicht te geven.

Verrassend genoeg plaatste Nigeria zich niet voor de Wereldbeker 2006 in Duitsland, maar eindigde het wel als derde in de African Cup of Nations van 2006. In de Afrika Cup of Nations van 2008 werd het in de kwartfinales uitgeschakeld.

Op de Olympische Spelen van 2008 was het zilveren medaillewinnaar na de finale te hebben verloren van Argentinië.

2010s 

In de tweede fase van de WK-kwalificatie van 2010 werd Nigeria in de groep geplaatst met Tunesië, Kenia en Mozambique. In de eerste twee dagen versloeg Nigeria Kenia met 3-0 door een tweehonkslag van Obinna[3] en speelde het gelijk in Mozambique. Na een dubbel gelijkspel, 0-0 in Tunesië en 2-2 in Nigeria, tegen de Tunesiërs (in de tweede wedstrijd kwam de gelijkmaker van de gasten spottend in de 89e minuut via Darraji), werden de eerste vier dagen afgesloten. Tunesië had acht punten, de Super Eagles zes, Mozambique vier en Kenia drie[4].

In de vijfde ronde won Tunesië met 1-0 van Kenia. Tezelfdertijd slaagde Nigeria er thuis met Mozambique niet in het doel van de hoop te vinden. Een gelijkspel van de Nigerianen zou Tunesië al naar Zuid-Afrika hebben gestuurd, maar terwijl de Tunesiërs hun kwalificatie al aan het vieren waren, scoorde Obinna in de 93e minuut, midden in de tweede helft, het winnende doelpunt dat Nigeria in leven hield en alles uitstelde tot de laatste ronde, hoewel de weg naar de Wereldbeker voor de Super Eagles erg moeilijk bleef[5].

Op 14 november 2009 was Nigeria thuis tegen Kenia en wilde het winnen om in ieder geval naar de African Cup of Nations te gaan. In de 16e minuut zette Oliech Kenia op voorsprong, waardoor Nigeria nog verder van kwalificatie verwijderd raakte. Ondertussen stond het 0-0 tegen Tunesië in Mozambique. In de tweede helft kwam Martins, die aanvankelijk op de bank was gelaten, erin en tussen de 62e en 65e minuut werd de wedstrijd gekeerd. Eerst scoorde Martins, daarna Yakubu, maar voor Nigeria om zich te kwalificeren voor de Wereldbeker was het ook nodig dat Tunesië verloor, dat nog op een gelijkspel stond. In de 79e minuut maakte Kenia, aangemoedigd door hun eigen fans, gelijk door een doelpunt van Wanga en voor Nigeria leek het voorbij, maar Martins sleepte opnieuw zijn ploeg mee en zette Nigeria op voorsprong in de 83e minuut. De epiloog was onvoorzien : in Mozambique werd Tunesië, dat bijna gekwalificeerd was voor de Wereldbeker, bespot door een doelpunt van Dário, die vervolgens de kwalificatie overhandigde aan Nigeria[6].

Voor Nigeria was Zuid-Afrika 2010 de vierde gespeelde Wereldbeker (geëvenaard door Tunesië) en de comeback World Cup[7] na de teleurstelling van 2006. De topscorers in de kwalificatie met 3 doelpunten waren Obinna en Uche, terwijl Yakubu, Martins, Yobo en Odemwingie 2 doelpunten maakten.

In Zuid-Afrika 2010 werd het Nigeria van Lars Lagerbäck, dat in februari 2010 de plaats innam van de vrijgesproken Shaibu Amodu, ingedeeld in Groep B en ontmoette het Argentinië in de opener. In de wedstrijd, die op 12 juni in Johannesburg werd gespeeld, werden de Nigerianen met 1-0 verslagen ondanks een uitstekend optreden van de Nigeriaanse doelman Vincent Enyeama, die verscheidene schoten van de tegenstander afsloeg. In de tweede wedstrijd stond Nigeria tegenover Griekenland, dat met 2-0 van Zuid-Korea had verloren. Ondanks de vroege voorsprong verloren de Afrikanen, die door een uitzwaai met 10 man kwamen te staan, met 2-1. In de slotwedstrijd speelden de Nigerianen, die tegen Zuid-Korea moesten winnen in de hoop op een overwinning van Argentinië op Griekenland, met 2-2 gelijk. Nigeria eindigde op de laatste plaats, met slechts één punt, in Groep B en werd in de eerste ronde uitgeschakeld.

De ploeg werd aanvankelijk door de FIFA geschorst van alle internationale competities[8][9] met ingang van 4 oktober 2010, na inmenging in de sport door de politieke sectoren van het land na het Wereldkampioenschap 2010. Deze ontzetting werd opgeschort tot 26 oktober[10].

Na de kwalificatie voor de Afrika Cup of Nations 2013 werd Nigeria ingedeeld in een groep met Zambia, Burkina Faso en Ethiopië. Zij hebben met 1-1 gelijkgespeeld in de wedstrijd tegen Burkina Faso (Nigeria werd in de 94e minuut op achterstand gezet door een doelpunt van Alain Traoré). De tweede wedstrijd tegen titelverdediger Zambia eindigde met hetzelfde resultaat, terwijl op de slotdag Ethiopië werd verslagen door een strafschoppenswee van Moses. Met deze resultaten eindigde Nigeria de ronde op de tweede plaats en daagde het de favoriet Ivoorkust uit in de kwartfinales. Nigeria slaagde in deze prestatie door met 2-1 te winnen. In de halve finale was Mali de tegenstander. Nigeria domineerde en won met 4-1. De finale was tegen Burkina Faso, tegen wie ze in de openingsfase van de groepsfase al hadden gespeeld. De Super Eagles zegevierden met 1-0 dankzij een doelpunt van Mba en vierden hun derde African Cup of Nations.

Het Nigeriaanse nationale elftal kwalificeerde zich voor het WK 2014 in Brazilië, waar het in de ronde van 16 werd uitgeschakeld door Frankrijk (2-0). Tijdens het toernooi in Nigeria was het verboden om wedstrijden vanaf grote schermen te bekijken wegens het risico van aanslagen door Boko Haram[11].

Na zich niet te hebben gekwalificeerd voor de Afrika Cup of Nations van 2015 en 2017, heeft het Nigeriaanse nationale elftal zich geplaatst voor het WK van 2018. De reis naar Rusland eindigde na de eerste fase groep. De Nigerianen werden in de openingswedstrijd verslagen door Kroatië (2-0), versloegen IJsland (2-0) in de tweede wedstrijd en gingen de laatste wedstrijd tegen Argentinië in met een goede kans op kwalificatie. Door de 2-1 nederlaag, die in de slotminuten van de wedstrijd werd geleden, werden de Afrikanen echter uitgeschakeld en zakten zij naar de derde plaats in de groep.

Het jaar daarop kwalificeerde het Nigeriaanse nationale elftal zich voor de Afrika Cup of Nations van 2019 en won het de groep vóór Zuid-Afrika. In Groep B kwalificeerden ze zich, ondanks een 2-0 nederlaag tegen Madagaskar op de slotdag, als tweede in de groep voor de ronde van 16 met 1-0 overwinningen op Burundi en Guinee. In de ronde van 16 schakelden ze titelverdediger Kameroen (3-2) en Zuid-Afrika (2-1) uit in de kwartfinales, vervolgens gingen ze in de halve finales onderuit tegen Algerije (2-1) en versloegen ze Tunesië (1-0) in de troostfinale om derde te worden in het toernooi.

2020 

Op de Afrika Cup of Nations 2021, die in 2022 wordt gespeeld, maakte Nigeria bij de start van het toernooi een zeer gunstige indruk: het won zijn groep met de volle punten dankzij successen tegen Egypte (1-0), Soedan (3-1) en Guinee-Bissau (2-0), maar werd in de ronde van 16 uitgeschakeld door Tunesië (1-0). Daarna volgde de mislukte kwalificatie voor het WK 2022: na de eliminatieronde te hebben gewonnen met vier overwinningen in zes wedstrijden, bleef Nigeria zestien jaar na de laatste mislukte kwalificatie uit de eindronde van het hoogste voetbaltoernooi, door in de play-offs te verliezen van Ghana als gevolg van de uitdoelpuntenregel (0-0 uit en 1-1 thuis).

Tenue

Het nationale elftal van Nigeria heeft traditioneel een overwegend donkergroen basistenue met witte rugnummers, gecombineerd met geheel witte tenues voor de tweede helft, die beide de kleuren van de Nigeriaanse vlag symboliseren. De kleur groen is in de loop der jaren veranderd. In de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig was er vaak sprake van donkergroen. Een kleur die dicht bij jadegroen ligt, was de uniforme kleur in de jaren 1990 en 2000. In de daaropvolgende jaren koos de ploeg voor een lichtere kleur groen, die meer lijkt op de kleur van de vlag.

Het uniform verandert slechts in geringe mate door een verandering van technische leverancier of door de mode van het moment. Op bepaalde tijden worden bijpassende groene shorts en witte sokken aangenomen.

Sinds 2010 draagt Nigeria een lichtgroen tricot met witte shorts en groene sokken als wedstrijdtenue.