Voetballer - Tunesi‘ë

Tunesië

Het nationale voetbalelftal van Tunesië is het nationale elftal dat Tunesië vertegenwoordigt in het internationale voetbal voor mannen, sinds het zijn eerste wedstrijd speelde op 2 juni 1957 tegen Libië, die eindigde met een 4-2 overwinning voor Tunesië. Het is lid van de FIFA op internationaal niveau en van de Confederatie van het Afrikaanse Voetbal (CAF) op het continent. Het staat onder toezicht van de Tunesische Voetbalbond, die op 29 maart 1957 werd opgericht, na de onafhankelijkheid van Tunesië. Jalel Kadri coacht het team sinds 30 januari 2022, vergezeld door zijn assistenten Ali Boumnijel en Selim Benachour. Het Tunesische nationale team heeft als bijnaam de Adelaars van Carthago. De kleuren van het team zijn rood en wit, vergelijkbaar met de kleuren van de Tunesische vlag, en het symbool is de Zeearend. Er zijn periodes geweest waarin Tunesië regelmatig vertegenwoordigd was op het hoogste internationale niveau: van 1962 tot 1978, van 1994 tot 2008 en opnieuw vanaf 2014. De meeste wedstrijden worden sinds 2001 gespeeld in het Stade Hammadi Agrebi, gelegen in de stad Radès, in de zuidelijke buitenwijken van de hoofdstad Tunis. Het heeft een capaciteit van 60.000 toeschouwers.

Het Tunesische nationale elftal nam om de vier jaar deel aan drie grote voetbalcompetities, verscheen in de eindfase van vijf FIFA-wereldkampioenschappen en twintig deelnames aan de Afrika Cup of Nations, en nam deel aan vier edities van de Olympische voetbaltoernooien. Toch schreef Tunesië geschiedenis tijdens de Wereldbeker van 1978 in Argentinië, toen het het eerste Afrikaanse en Arabische team werd dat een wereldbekerwedstrijd won door Mexico met 3-1 te verslaan in de eerste wedstrijd van Tunesië in de competitie, en een negatief gelijkspel met titelverdediger West-Duitsland, alvorens te worden uitgeschakeld in de groepsfase, wat uiteindelijk leidde tot een toevoeging van een tweede team uit Afrika aan de wereldbeker.

Daarna kwalificeerde het team zich voor drie opeenvolgende toernooien, in 1998 in Frankrijk, in 2002 in Zuid-Korea en Japan en in 2006 in Duitsland, alvorens terug te keren naar de editie van 2018 in Rusland. Maar ondanks dit historische record is Tunesië er nooit in geslaagd om zich te kwalificeren voor de tweede ronde van het WK of de Olympische Zomerspelen.

Wat rivaliteit betreft, speelt het Tunesische nationale voetbalteam tegen Noord-Afrikaanse teams zoals Egypte, Marokko en Algerije. In feite heeft het Tunesische nationale team veel wedstrijden met hen gespeeld, of het nu ging om vriendschappelijke wedstrijden, kwalificatiewedstrijden voor de Wereldbeker, de Afrika Cup of Nations, het Afrikaans kampioenschap en kwalificatiewedstrijden voor de African Nations Cup. Tunesië is een van de meest succesvolle nationale ploegen in de Afrikaanse competities, met het winnen van de Afrika Cup of Nations in eigen land in 2004, na het verslaan van Marokko in de finale. Het bereikte ook de finale in 1965 als gastland en in 1996 in Zuid-Afrika. En het behaalde de derde plaats in de editie van 1962. Het Tunesische elftal won ook het kampioenschap van de Afrikaanse Naties zijn eerste deelname in de editie van 2011 die werd gehouden in Soedan.

Het Tunesische nationale elftal is volledig erkend door alle internationale sportorganisaties. In 1960 sloot Tunesië zich aan bij de FIFA en de CAF, in 1978 bij de UAFA en in 2005 bij de UNAF. Het grootste verlies voor het Tunesische team was op 24 juli 1960 tegen Hongarije, met een score van 10-1, terwijl de grootste overwinning was op 12 juni 2015 tegen Djibouti met een score van 8-1. Radhi Jaïdi is met 105 interlands recordhouder van het aantal gespeelde wedstrijden van het Tunesische nationale elftal, terwijl Issam Jemâa met 36 doelpunten topscorer is in de geschiedenis van de selectie. De hoogste plaats die het team op de FIFA-wereldranglijst bereikte, was de 14e plaats in april en mei 2018, terwijl de 65e plaats de laagste was in juli 2010. Op 17 november 2020, na het veiligstellen van kwalificatie voor de Afrika Cup of Nations 2021, is het Tunesische team het meest succesvolle Afrikaanse team geworden dat zich voor opeenvolgende keren heeft gekwalificeerd in de geschiedenis van de competitie met 15 opeenvolgende deelnames, aangezien het sinds 1994 het toernooi niet meer heeft gemist, waardoor het record van 14 opeenvolgende deelnames van het Egyptische team is verbroken.

Lemerre tijdperk: Afrikaanse overheersing (2002-2008)

Voor de komst van een nieuwe coach die de ploeg voorbereidt op de komende Afrika Cup, die in Tunesië zal worden gehouden, speelde de ploeg op 7 november in het Stade met 1-1 gelijk tegen Frankrijk. Op de lijst van Tunesië's nieuwe coaches stonden Artur Jorge, Vahid Halilhodžić, Gilbert Gress, en Philippe Troussier. In september 2002 kondigde de Tunesische voetbalbond aan dat het een contract aan het afronden was met Roger Lemerre, de voormalige coach van Frankrijk. Op 25 september 2002 bevestigde de Tunesische voetbalbond Lemerre als nieuwe hoofdtrainer van het land. Lemerre coachte zijn eerste wedstrijd tegen Egypte op 20 november 2002.

Als gastland hoefde Tunesië zich niet te kwalificeren voor de African Cup of Nations 2004, waar het in de groepsfase tegenover de DR Congo, Rwanda en Guina stond. De ploeg won de openingswedstrijd tegen Rwanda met 2-1 en de tweede wedstrijd tegen de DR Congo met 3-0. Tunesië eindigde bovenaan in de groep na een 1-1 gelijkspel tegen Guinee. In de kwartfinale werd Senegal, kwartfinalist van de 2002 FIFA World Cup, verslagen. De wedstrijd werd met 1-0 gewonnen door Jawhar Mnari, die in de tweede helft scoorde. In de halve finales, Tunesië geconfronteerd met Nigeria, die uitgeschakeld Kameroen, maar ze kwalificeerde zich op strafschoppen die Tunesië won 5-3. Met deze overwinning overleefde Tunesië de finale, waarin het het opnam tegen Marokko.

In het Stade 7 November ging Tunesië goed van start en nam na vier minuten een 1-0 voorsprong door de concentratie van Mehdi Nafti die door Francileudo Santos, die zijn vierde treffer van het toernooi maakte, werd gepusht. Aan het einde van de eerste helft kwam Marokko op gelijke hoogte door een doelpunt van Youssouf Hadji uit een lift die door Youssef Mokhtari in het doel werd geduwd. De tweede helft was zeven minuten gespeeld toen een andere Tunesische spits, Ziad Jaziri, Tunesië op 2-1 bracht en Tunesië zo zijn eerste titel in de African Cup of Nations bezorgde. De nationale ploeg won ook de prijs van Afrikaans Nationaal Elftal van het Jaar van de Confederatie van Afrikaans Voetbal. De overwinning geeft aanleiding tot de bijnaam van het team, de "Adelaars van Carthago" en, als gevolg daarvan, wordt de badge van het team veranderd om een adelaar te bevatten. Lemerre wordt de eerste coach die twee verschillende continentale toernooien wint, nadat hij eerder al Euro 2000 won met Frankrijk.

Het Tunesische team, dat hun eerste African Cup of Nations titel won, stelde hen in staat om zich te kwalificeren voor de 2005 FIFA Confederations Cup in Duitsland, waar ze deelnamen in een zware groep met gastheren Duitsland, Argentinië en Australië. De openingswedstrijd van dit toernooi was tussen Tunesië en Argentinië, Tunesië verloor met een nipte 1-2 marge. In de tweede wedstrijd hielden de Tunesiërs stand tot de 74e minuut, toen ze drie doelpunten tegen kregen van het Duitse team om de wedstrijd te beëindigen, terwijl ze in de derde wedstrijd erin slaagden Australië met 2-0 te verslaan, om goede indrukken achter te laten. In datzelfde jaar speelde het Tunesische nationale team de kwalificatiewedstrijden voor het Wereldkampioenschap 2006, en slaagde erin Guinee (2-1 verloren, 2-0 gewonnen), Kenia (1-0 gewonnen, 0-2 gewonnen), Malawi (2-2 gelijk gespeeld, 7-0 gewonnen), Botswana (4-1 gewonnen, 1-3 gewonnen) en tenslotte Marokko, dat hen in de laatste ronde in het Stade 7 november voor 60.000 toeschouwers naar een 2-2 gelijkspel lokte, waardoor het Tunesische team zich voor de vierde keer in zijn geschiedenis en de derde keer op rij voor het Wereldkampioenschap kon kwalificeren. Dit bevestigde de Tunesische overheersing op het continent, na de afwezigheid van alle grote Afrikaanse ploegen, en Tunesië werd het enige Afrikaanse team dat zich kwalificeerde voor de Wereldbeker van 2006, waar het al eerder op had gestaan. Het jaar daarop slaagden ze er niet in hun titel te verdedigen en verloren ze in de kwartfinales op strafschoppen van Nigeria, ondanks een perfecte start in de groepsfase na het verslaan van Zambia met 4-1 en Zuid-Afrika met 2-0. De voorbereidingen voor de Wereldbeker begonnen al toen de ploeg op 1 maart 2006 verloor tegen Servië en Montenegro.

De federatie kondigde aan het einde van deze maand ook aan dat zij voorafgaand aan de Wereldbeker een klein toernooi zal houden, een editie van de LG Cup, waaraan Wit-Rusland, Libië en Uruguay zullen deelnemen. In mei nam Lemerre zijn ploeg mee naar een trainingskamp in Zwitserland, waar ze internationale vriendschappelijke wedstrijden speelden tegen Zwitserse clubs.

De 2006 FIFA World Cup ging van start, de eerste wedstrijd was op 14 juni tegen Saoedi-Arabië. Terwijl Tunesië oprukte met een doelpunt van Ziad Jaziri, wist Saoedi-Arabië terug te komen en scoorde twee doelpunten, maar in de laatste momenten van de wedstrijd wist Tunesië de wedstrijd af te sluiten met een 2-2 gelijkspel met een fataal doelpunt van Radhi Jaïdi, Lemerre was teleurgesteld met het resultaat.

In de tweede wedstrijd stond Tunesië tegenover Spanje onder leiding van Raul Gonzalez, Iker Casillas, Carles Puyol en Sergio Ramos. Tunesië begon sterk aan de wedstrijd en scoorde het eerste doelpunt, getekend door Jawhar Mnari. Spanje maakte echter offensieve veranderingen in de tweede helft, en Raul Gonzalez en zijn collega's zetten een tegenaanval in op doelman Ali Boumnijel, die vijf minuten later de gelijkmaker scoorde, Fernando Torres scoorde het tweede doelpunt voor Spanje, en tenslotte in de 90e minuut, een strafschop eindigde de wedstrijd met een score van 3-1.

Lemerre benadrukte ook dat Tunesië de laatste wedstrijd tegen Oekraïne moet winnen om zich te kwalificeren voor de Ronde van 16. Tegen Oekraïne. In de wedstrijd kondigde de scheidsrechter een vermoedelijke strafschop aan gescoord door Andriy Shevchenko. De wedstrijd eindigde uiteindelijk met een stand van 1-0, Tunesië werd opnieuw uitgeschakeld in de groepsfase. Tunesische media en supporters bekritiseerden Lemerre's optreden tijdens het toernooi. Op dat moment kondigde Hatem Trabelsi aan dat hij na 8 jaar zou stoppen met internationaal voetbal. Lemerre hield zijn contract tot het einde vol, want hij leidde Tunesië naar kwalificatie voor de African Cup of Nations 2008. In de kwalificatie kreeg Tunesië te maken met Mauritius, Soedan, en de Seychellen. Na 4 overwinningen en 1 gelijkspel, leed Tunesië een 3-2 nederlaag tegen Soedan en eindigde het als tweede in de kwalificatieronde. Desondanks was Tunesië een van de favoriete ploegen om de beker te winnen na de uitstekende prestaties van de afgelopen jaren en de aanwezigheid van 7 spelers van Étoile du Sahel, kampioenen van de CAF Champions League, en Tunesië wist zich te kwalificeren voor de kwartfinales. Tunesië eindigde bovenaan in de groep na een gelijkspel in de openingswedstrijd tegen Senegal 2-2, een 3-1 overwinning op Zuid-Afrika, In de derde wedstrijd stond het tegenover Angola en de wedstrijd eindigde in 0-0. Ze verloren tegen Kameroen met 3-2 in extra tijd. Na de wedstrijd werd aangekondigd dat Lemerre tot eind juni zou aanblijven als coach van Tunesië. De voorbereiding op de kwalificatiewedstrijden begon in maart met een 2-0 overwinning tegen Ivoorkust. Voor de start van de kwalificatiewedstrijden onderhandelde de Tunesische voetbalbond met Bertrand Marchand en Jacques Santini, maar geen van beiden kon tot de gewenste overeenkomst komen met de Tunesische voetbalbond. In plaats daarvan werd de Portugees Humberto Coelho op 3 juni 2008 aangesteld als nieuwe coach. Voorafgaand aan zijn aanstelling leidde Lemerre Tunesië voor het laatst in de vierde WK-kwalificatiewedstrijd tegen Burundi, die eindigde in een 2-1 overwinning. Op 30 juni 2008 verlaat Roger Lemerre Tunesië. Zes jaar later is dit de langste trainingsperiode in de geschiedenis van de Tunesische nationale ploeg.

Teleurstellingen (2008-2014)

Coelho nam de leiding over de coaching na het vertrek van Roger Lemerre bij de nationale ploeg op 30 juni 2008. De kwalificatiewedstrijden werden in september voortgezet. Tunesië slaagde er niet in om deel te nemen aan de Wereldbeker 2010, maar kwalificeerde zich wel voor de Afrika Cup of Nations 2010. Vier dagen later ontsloeg de Tunesische voetbalbond coach Humberto Coelho en stelde tegelijkertijd Faouzi Benzarti aan als nieuwe coach om toezicht te houden op de nationale ploeg in de Afrika Cup of Nations 2010. Hij werd ook uitgeschakeld nadat Tunesië was uitgeschakeld in de groepsfase, waarin alle drie wedstrijden gelijk werden gespeeld tegen Zambia, Gabon en Kameroen. Het eindigde onderaan in de groep. In juni 2010 werd Bertrand Marchand aangesteld als coach voor een contract van twee jaar, met als doel de halve finales van de Afrika Cup of Nations 2012 te bereiken, vooral na de uitstekende resultaten die hij met Étoile Sportive du Sahel op Afrikaans en internationaal niveau had behaald. De kwalificatie begon echter slecht, met twee nederlagen tegen Botswana en een 2-2 gelijkspel tegen Malawi, na Togo met 1-2 te hebben verslagen, en opnieuw tegen Botswana met 1-0, waardoor het Tunesische team 65e werd op de FIFA-wereldranglijst, het slechtste in zijn geschiedenis . Op 15 december 2010 werd Bertrand Marchand, na een vergadering van het bondsbureau, uit zijn functie ontheven.

In 2011 werd Tunesië gekenmerkt door politieke gebeurtenissen en werd een nieuwe coach, Sami Trabelsi, aangesteld. Tegelijkertijd creëerde de CAF een nieuw toernooi, speciaal voor lokale nationale teams. Tunesië speelde de kwalificatie tegen Marokko en kwalificeerde zich. Zonder voorbereiding vliegt de ploeg naar het Afrikaans kampioenschap 2011. en eindigde bovenaan in de groep na een 1-1 gelijkspel tegen Angola, een 3-1 overwinning tegen Rwanda en nog een 2-0 overwinning tegen Senegal, In de kwartfinales wonnen ze van titelverdediger DR Congo en in de halve finales won Tunesië op strafschoppen van Algerije. In de laatste wedstrijd wonnen ze gemakkelijk van Angola met 3-0. Op 8 oktober kwalificeerde het team zich voor de Afrika Cup of Nations 2012 door Togo met 2-0 te verslaan. Tunesië wordt uitgeschakeld in de kwartfinales na extra wedstrijden tegen Ghana 1-2. 

En vervolgens gekwalificeerd in 2013 voor de Afrika Cup of Nations ondanks twee gelijke spelen tegen Sierra Leone 2-2 en 0-0. In de eerste wedstrijd, Tunesië griste overwinning in de laatste momenten 1-0 tegen Algerije, de beste goal in de 2013 editie door Youssef Msakni. Daarna werd Tunesië verpletterd door Ivoorkust met 3-0. De laatste wedstrijd eindigde met een 1-1 gelijkspel tegen Togo. In februari 2013 verving Nabil Maâloul Sami Trabelsi. De kwalificaties voor het 2014 FIFA World Cup werden geen succes. Nabil Maâloul kondigt zijn ontslag aan. Op 12 september echter kwalificeert de FIFA Tunesië nadat Kaapverdië wegens vals spelen is gediskwalificeerd. In het kielzog van de WK-kwalificatiewedstrijden 2014 staan de Adelaars van Carthago tegenover Kameroen, Tunesië speelt thuis met 0-0 gelijk en faalt thuis tegen Kameroen met 4-1, waardoor de kwalificatie verloren gaat. Coach Ruud Krol vertrekt al na twee wedstrijden.

Terug naar verbetering (2014-heden)

De Belgische coach Georges Leekens werd begin 2014 aangesteld om te proberen het team nieuw leven in te blazen. De eerste resultaten waren positief, waaronder een 1-1 gelijkspel tegen Colombia en een 1-0 overwinning op Zuid-Korea, beide in vriendschappelijke wedstrijden. Onder Leekens klom het team in een paar maanden van de 49e naar de 22e plaats op de FIFA-ranking, zodat het team zijn continentale glans terugkreeg na de opkomst van een nieuwe generatie spelers. Tunesië kwalificeerde zich voor de African Cup of Nations 2015 en eindigde bovenaan in hun sterke groep met Senegal, Egypte en Botswana.

In de finale van het toernooi eindigde Tunesië voor het eerst sinds 2008 bovenaan hun groep door met 2-1 van Zambia te winnen en met 1-1 gelijk te spelen met Kaapverdië en DR Congo, maar werd in de kwartfinales uitgeschakeld na een controversiële 2-1 nederlaag tegen gastheer Equatoriaal-Guinea waardoor de CAF de scheidsrechter Rajindraparsad Seechurn voor zes maanden verbood voor zijn "slechte prestaties" op het toernooi. In juni 2015 nam Leekens verrassend ontslag om veiligheidsredenen nadat hij de glamour van het team had hersteld. In juli 2015 keerde Henryk Kasperczak na 17 jaar terug als coach. Hij slaagde erin het team te kwalificeren voor de Afrika Cup van 2017 in de hoofdrol met overwinningen op Liberia, Togo en Djibouti. Hij bereikte ook de kwartfinales van de competitie. Op 27 april 2017 keerde Nabil Maâloul terug als coach ondanks de afkeuring van de Tunesische supporters na het falen op de WK-kwalificatiewedstrijden van 2014, maar dit keer kwalificeerde hij Tunesië voor de vijfde keer in de geschiedenis van Tunesië voor het WK 2018 in Rusland en de eerste sinds 12 jaar na overwinningen tegen DR Congo, Guinee en Libië in de kwalificatie.

De kwalificatie van Tunesië voor het WK 2018 en de positieve resultaten in de vriendschappelijke wedstrijden tegen Iran en Costa Rica leidden ertoe dat het land voor het eerst in de geschiedenis steeg naar de 14e plaats op de FIFA-wereldranglijst, na eerste te zijn geworden van de Afrikaanse teams en teams als Italië en Nederland te hebben overtroffen. 

Desondanks haalden de prestaties van het team op het WK niet het verwachte niveau, en werd het opnieuw uitgeschakeld in de groepsfase. 

Het team ging door een korte ervaring met Faouzi Benzarti, die erin slaagde zich te kwalificeren voor de 2019 Africa Cup of Nations overtreffen Egypte, Niger en Eswatini voordat hij werd ontslagen als gevolg van problemen tussen hem en de voorzitter van de Tunesische voetbalbond Wadie Jary. In december 2018 werd de Franse coach Alain Giresse aangetrokken om het team te overzien tijdens de finale van de AFCON van 2019, vanwege zijn ervaring in het Afrikaanse voetbal en zijn uitstekende staat van dienst als speler bij de Franse nationale ploeg. Ondanks de goede resultaten in vriendschappelijke wedstrijden door WK-finalist Kroatië met 2-1 te verslaan, was de start van de competitie slecht na drie gelijke spelen in de groepsfase tegen Angola, Mali en Mauritanië om zich met grote moeite te kwalificeren voor de Ronde 16 op de tweede plaats. In de volgende ronde verbeterden de resultaten door Ghana, en Madagascar met 3-0 te verslaan om zich voor het eerst in 15 jaar te plaatsen voor de halve finales toen Tunesië het AFCON won in 2004 voordat ze nipt verloren van Senegal met 1-0 in extra tijd na een scheidsrechterlijke betwisting van Bamlak Tessema wegens het niet geven van een duidelijke penalty aan Tunesië 4 minuten voor het einde van de wedstrijd om de competitie af te sluiten op de vierde plaats achter Nigeria. Desalniettemin staat het als de beste prestatie van Tunesië sinds het winnen van 2004 AFCON in eigen land.

Na de Afrika Cup of Nations 2019 houdt Alain Giresse het voor gezien en wordt de Tunesiër Mondher Kebaier op 27 augustus 2019 opgeroepen om het team te begeleiden. De 2021 Afrika Cup of Nations kwalificatie zijn geloot, met Tunesië tegenover Libië, Equatoriaal Guinea en Tanzania. De eerste wedstrijd tegen Libië eindigde met een ruime overwinning van 4-1, en nog een uitoverwinning tegen Equatoriaal-Guinea met een doelpunt van Khazri. Ondertussen vindt de 2022 FIFA World Cup kwalificatie loting plaats en Tunesië loot opnieuw met Equatoriaal-Guinea, Mauritanië en Zambia. Na bijna een jaar onderbreking als gevolg van de COVID-19 pandemie, hervat het nationale team en speelt twee vriendschappelijke wedstrijden ter voorbereiding op het restant van de 2021 Afrika Cup of Nations kwalificatie tegen Soedan 3-0 overwinning en Nigeria 1-1 gelijkspel. Tijdens de kwalificatie speelt het Tunesische team vier wedstrijden, tegen Tanzania, 1-0 overwinning daarna 1-1 gelijkspel, naast een grote overwinning op Libië in Benghazi 5-2 en een overwinning op Equatoriaal Guinea 2-1; het team eindigde bovenaan de groep met vijf overwinningen en één gelijkspel. Na twee maanden speelt de ploeg nog drie vriendschappelijke wedstrijden, met een 1-0 overwinning op DR Congo, een 0-2 thuisverlies tegen Algerije en een 1-0 overwinning op Mali.

De deelname van het team aan de Afrika Cup of Nations 2021 was vrij slecht. In de groepsfase begon het met een 0-1 nederlaag van Mali tijdens de wedstrijd, die getuige was van vreemde scheidsrechtergebeurtenissen, want de Zambiaanse scheidsrechter Janny Sikazwe beëindigde de wedstrijd in de 85e minuut. In de tweede wedstrijd behaalde de ploeg een morele overwinning op Mauritanië met 4-0 dankzij de dubbel van Wahbi Khazri en de doelpunten van Hamza Mathlouthi en Seifeddine Jaziri, maar de ploeg werd in de laatste momenten van de wedstrijd getroffen door een 0-1 nederlaag tegen Gambia, waardoor het zich als beste derde in de groepsfase plaatste voor de ronde van 16.

Niettemin versloeg de ploeg het sterke Nigeria met 1-0 door een doelpunt van Youssef Msakni van buiten het strafschopgebied, ondanks de afwezigheid van Mondher Kebaier bij de wedstrijd wegens zijn besmetting met het COVID-19 virus, en hij werd vervangen door zijn assistent Jalel Kadri. Uiteindelijk werd de ploeg na een 0-1 nederlaag uitgeschakeld in de kwartfinales tegen Burkina Faso.