Voetballer - Japan

Japan

Het nationale voetbalelftal van Japan is het vertegenwoordigende elftal van Japan en staat onder auspiciën van de Japanse voetbalbond (JFA).

Het is de meest succesvolle nationale voetbalploeg in de Aziatische voetbalconfederatie, die de Aziatische beker vier keer heeft gewonnen van de vijf gespeelde finales (1992, 2000, 2004 en 2011), wat een record is, en kan bogen op een tweede plaats in de Confederations Cup, behaald in de editie van 2001.

Sinds 1998 heeft het zich steeds gekwalificeerd voor de eindfase van het WK en is het drie keer door de eerste fase gekomen (in 2002 als mede-gastland, in 2010 en in 2018). Het is het enige niet-Amerikaanse nationale team, samen met Qatar, dat heeft deelgenomen aan de Copa América, waarvoor het werd uitgenodigd in 1999, 2011 (waaruit het zich terugtrok als gevolg van de aardbeving en vloedgolf in Tōhoku) en 2019.

Na jarenlang te zijn overschaduwd door sumo, worstelen en honkbal, hebben het Japanse voetbal en zijn respectieve nationale elftal aan populariteit gewonnen, vooral sinds de start van de J League in 1992.

Op de FIFA-wereldranglijst, die in augustus 1993 is opgesteld, stond Japan in december 1998 op de 20e plaats, en in juni 2018 op de 61e plaats. Het bezet momenteel de 24e plaats op de ranglijst.

Vóór de jaren '90 had Japan, door een gebrek aan aanhang, een lange, onopvallende voetbalervaring, waarbij de wereldbekerfinale als een fata morgana werd gezien.

De opkomst van het Japanse voetbal in de jaren '90

In 1992 begon het tijdperk van het profvoetbal in Japan, de J League werd geboren en in feite brachten de Japanse voetballers, atletisch beter voorbereid en ook competitiever, hun nationale ploeg naar een hoger niveau, en binnen een paar jaar werden de eerste positieve resultaten gezien: In feite won Japan de Aziatische Beker, waarbij het de ronde als eerste doorkwam door met 0-0 gelijk te spelen tegen de Verenigde Arabische Emiraten en met 1-1 tegen Noord-Korea dankzij een doelpunt van Masashi Nakayama na de aanvankelijke achterstand, en vervolgens Iran met 1-0 te verslaan met een doelpunt van Kazuyoshi Miura, Later zouden zij het in de halve finale opnemen tegen China, dat in de eerste minuut de leiding nam, maar daarna slaagde Japan erin gelijk te spelen en met 3-2 te winnen om in de finale op 8 november 1992 Saoedi-Arabië te bereiken met een nipte 1-0 overwinning dankzij het doelpunt van Takuya Takagi. In 1994 nam Japan deel aan de kwalificatieronde voor de Wereldbeker van 1994 in de Verenigde Staten, maar slaagde er niet in hun doel te bereiken. De beslissende wedstrijd voor kwalificatie, tegen Irak in 1994, staat bekend als de Agony of Doha: de Japanners, gedwongen om te winnen, faalden in hun taak en slaagden er niet in zich te kwalificeren. De gebeurtenis veroorzaakte veel verdriet in het land, dat dankzij de J. League was steeds meer gepassioneerd geraakt over voetbal. Na de Wereldbeker van 1994 nam Japan als Aziatisch kampioen deel aan de Confederations Cup van 1995, maar slaagde er niet in de eindfase te bereiken door met 3-0 van Nigeria en met 5-1 van Argentinië te verliezen. In 1996, ter voorbereiding op de volgende Asian Cup, speelde het Japanse nationale team verschillende vriendschappelijke wedstrijden met uitstekende resultaten, ze speelden tegen Mexico dat met twee doelpunten verschil leidde, maar met een onverwachte comeback won het Japanse nationale team met 3-2, ze versloegen ook Uruguay met 5-3 en Tunesië met 1-0. De Japanners gingen de knock-outfase van de Asian Nations Cup in als eerste in hun groep en wonnen al hun wedstrijden tegen Oezbekistan (4-0), Syrië (2-1) en China (1-0) maar verlieten de kwartfinales op 15 december 1996 door met 2-0 van Koeweit te verliezen.

Werelddebuut in 1998 en tweede continentaal succes

Japan verscheen voor het eerst op het WK in 1998, Iran probeerde hen opnieuw te dwarsbomen, maar dit keer wist Japan met 3-2 te winnen dankzij een golden goal gescoord door Masayuki Okano, waarmee kwalificatie werd bereikt. Op het WK in Frankrijk werden ze in de eerste ronde uitgeschakeld en verloren ze al hun wedstrijden: 1-0 tegen Argentinië en Kroatië en 2-1 tegen het reeds uitgeschakelde Jamaica.

Het eerste niet-Amerikaanse nationale team dat werd uitgenodigd voor de Copa América, in de editie van 1999 georganiseerd door Paraguay, werd Japan uitgeschakeld in de eerste ronde, eindigend laatste in de groep met de gastheren Paraguay na een zware 4-0 nederlaag, tegen Peru speelden ze een hard bevochten en evenwichtige wedstrijd die ze verloren met 3-2, het verkrijgen van slechts een punt in de 1-1 gelijkspel tegen Bolivia dankzij een strafschop omgezet door Wagner Lopes, Braziliaanse voetballer genaturaliseerd Japans.

In het jaar 2000 stonden zij voor de tweede keer op het podium van de winnaars. Na de groepsfase te hebben doorstaan, met een 1-1 gelijkspel tegen Qatar, en na twee uitstekende overwinningen, 4-1 winst tegen Saudi-Arabië en 8-1 tegen Oezbekistan, schakelden ze in de kwartfinales Irak uit met een zware 4-1 overwinning. In de halve finale versloegen ze China met 3-2, en uiteindelijk versloegen ze Saudi-Arabië met 1-0 in de finale door het doelpunt van Mochizuki, waarmee ze hun tweede Aziatische beker naar de hemel tilden.

Het goede momentum werd voortgezet met een geweldige prestatie in de Confederations Cup: in de voorronde behaalden ze twee opeenvolgende overwinningen door Canada met 3-0 en Kameroen met 2-0 te verslaan, terwijl een prestigieuze 0-0 met Brazilië de eerste plaats in het klassement voor de Aziaten garandeerde. Zij versloegen Australië met 1-0 in de halve finale, terwijl zij in de finale met 1-0 moesten toegeven aan wereldkampioen Frankrijk. Japan is het tweede Aziatische nationale team dat zilver wint op de Confederations Cup na Saudi-Arabië

De wereldkampioenschappen van Japan en Zuid-Korea

Twee jaar later waren ze samen met Zuid-Korea gastheer van de Wereldbeker 2002, waarvoor ze zich automatisch kwalificeerden. Na een 2-2 gelijkspel tegen België in hun openingswedstrijd, slaagde het Japanse team erin door te dringen tot de volgende ronde door met 1-0 te winnen van Rusland en met 2-0 van Tunesië. In de ronde van 16 werden ze echter gestopt door het revelatie Turkije, dat later als derde zou eindigen, 1-0.

Ook in 2003 werd Japan uitgenodigd voor de Confederations Cup, opnieuw omdat het de regerend Aziatisch kampioen was. De Japanse nationale ploeg slaagde er echter niet in de goede prestatie van twee jaar eerder te herhalen: na een overtuigende 3-0 zege op Nieuw-Zeeland verloor het met 2-1 van Frankrijk en met 1-0 van Colombia, waardoor het de eindfase misliep.

Derde Aziatische Beker en Wereldbeker 2006

Na de wereldbeker in eigen land won Japan in 2004 de derde Aziatische beker, de tweede op rij, door Jordanië op strafschoppen te verslaan in de kwartfinales, Bahrein met 4-3 in extra tijd in de halve finales, en China met 3-1 in de finale. Ook de editie 2005 van de Confederations Cup was er een om snel te vergeten voor de Blauwe Samoerai: de nederlaag tegen Mexico op de eerste dag maakte de overwinning op Europees kampioen Griekenland en het gelijkspel tegen Brazilië (de latere winnaar van het toernooi) bijna aan het einde van de wedstrijd nutteloos, waardoor Japan op doelsaldo werd uitgeschakeld.

Op 8 juni 2005 plaatste Japan zich voor zijn derde WK door Noord-Korea in Bangkok (neutraal veld) met 2-0 te verslaan. In Duitsland 2006 werden ze vierde in Groep F, waarin ook Australië, Brazilië en Kroatië zaten: een 3-1 nederlaag in de eerste wedstrijd tegen Australië, een 0-0 gelijkspel tegen Kroatië en een laatste inzinking tegen Brazilië, dat met 4-1 won ondanks de vroege voorsprong van Japan.

Wisselende resultaten

De continentale zegereeks werd onderbroken in 2007, toen Japan als vierde eindigde na verlies in de halve finale van Zuid-Korea en in de finale voor de 3e plaats van Zuid-Korea.

Op de Olympische Spelen van 2008 in Peking werd de ploeg in de eerste ronde uitgeschakeld: de Japanners leden drie nederlagen in drie wedstrijden tegen de Verenigde Staten, Nigeria en Nederland, met één gescoord doelpunt en vier tegendoelpunten. Na de verandering van coach is het Japanse nationale elftal 2009 begonnen met vriendschappelijke wedstrijden. In de daaropvolgende maanden zegevierde de Japanse nationale ploeg tegen Bahrein en in vriendschappelijke wedstrijden tegen Chili, waarbij beide wedstrijden werden gewonnen. In juni kwalificeerde het zich voor de Zuid-Afrikaanse Wereldbeker, dankzij opnieuw een gelijkspel met de Australiërs.

In de eindronde van het WK 2010 werd Japan in een zware groep geplaatst met Nederland, Denemarken en Kameroen. Goed op het veld voorbereid door de teruggekeerde coach Takeshi Okada, wonnen ze met 1-0 van Kameroen in hun openingswedstrijd, waarna ze nipt met 0-1 werden verslagen door Nederland. In de beslissende wedstrijd voor de doorgang naar de ronde versloegen de Nipponezen Denemarken met 3-1 om achter Nederland de tweede plaats in de groep in te nemen en zich te plaatsen voor de knock-outfase. In de ronde van 16 werden zij op strafschoppen met 5-3 verslagen door Paraguay, na een hard bevochten wedstrijd die in de extra tijd in 0-0 eindigde. Japan herhaalde dus de weg van acht jaar eerder in hun thuis-Wereldbeker.

De terugkeer naar dominantie in Azië

Op 30 augustus 2010 werd de Italiaan Alberto Zaccheroni aangesteld als coach. In oktober 2010 behaalde Japan een historische vriendschappelijke overwinning tegen Argentinië, door met 1-0 te winnen dankzij een doelpunt van Shinji Okazaki.

In januari 2011 wonnen ze de Asian Cup na een indrukwekkende reeks. Na een gelijkspel in de openingswedstrijd tegen Jordanië, wonnen ze van Syrië en overrompelden ze Saoedi-Arabië, waardoor ze doorgingen naar de kwartfinales. Tegen gastland Qatar herstelden ze zich van een achterstand en wonnen met 3-2. De halve finale tegen Zuid-Korea was nipt en eindigde in 2-2. In de strafschoppenserie scoorden de Japanners drie keer, terwijl de Zuid-Koreanen drie opeenvolgende schoten vanaf de strafschopstip misten. In de finale zegevierde de ploeg van Zaccheroni met 1-0 over Australië door een doelpunt in de extra tijd en werd zo voor de vierde keer kampioen in deze competitie.

Van 3 tot 24 juli 2011 zou Japan op uitnodiging van CONMEBOL deelnemen aan de Copa América. Na de aardbeving van 11 maart 2011 in Sendai en de daaropvolgende ramp in Fukushima Dai-ichi, had de Japanse voetbalbond op 4 april aangekondigd dat de nationale ploeg zich zou terugtrekken van de Copa América, wegens het uitstel van het nationale voetbalkampioenschap (waarvan de hervatting, na de door de aardbeving veroorzaakte opschorting, was vastgesteld voor 26 juni), wat onoverkomelijke roosterproblemen met de Zuid-Amerikaanse competitie zou hebben veroorzaakt. Op 14 april kwam de Japanse voetbalbond echter op zijn besluit terug en bevestigde de deelname van Japan aan de Copa América, met een selectie van spelers uit Europese competities, om de problemen in verband met de samenloop met het nationale kampioenschap op te lossen. Uiteindelijk zag de Japanse Voetbalbond op 17 mei af van deelname aan de Copa América, wegens een tekort aan beschikbare spelers, waardoor de plaats aan Costa Rica werd afgestaan.

Op 15 november verloor Japan met 1-0 van Noord-Korea (WK-kwalificatiewedstrijd in Brazilië in 2014), nadat ze sinds hun laatste nederlaag (Nederland-Japan 1-0 op het WK 2010) ongeslagen waren geweest; desondanks plaatste Japan zich mathematisch voor de volgende ronde. Op 12 oktober 2012 versloeg Japan Frankrijk voor de eerste keer in de geschiedenis met 1-0, in een vriendschappelijke wedstrijd die in Parijs werd gespeeld.

Confederatiebeker 2013, Wereldbeker 2014 en Aziatische Beker 2015

Op 4 juni 2013 plaatste Japan zich voor het WK 2014 in Brazilië. In de beslissende wedstrijd tegen Australië is het doelpunt dat de Japanners maakt van Keisuke Honda op een strafschop in de 91ste minuut.

In juni 2013 nam Japan deel aan de Confederations Cup, in Brazilië, waar ze werden ingedeeld in Groep A samen met gastheren Greenoro, Italië en Mexico. Het verloor de eerste wedstrijd met 3-0 van Brazilië. In de tweede wedstrijd moest hij het met 4-3 afleggen tegen Italië (na een voorsprong van twee doelpunten) en dit resultaat sanctioneerde zijn uitschakeling uit het toernooi. In de laatste wedstrijd verloren ze met 1-2 van Mexico, waardoor het evenement eindigde op de laatste plaats in de groep.

Op het WK 2014 in Brazilië was Japan ingedeeld in groep C samen met Colombia, Griekenland en Ivoorkust. De Japanners zijn het WK begonnen met een nederlaag tegen Ivoorkust (2-1). Ze speelden 0-0 tegen Griekenland na bijna de hele wedstrijd met een extra man te hebben gespeeld. Tegen Colombia verloren ze met 1-4 en daardoor eindigden ze de groep op de laatste plaats, met slechts één punt op hun conto. Na het WK nam de Italiaanse coach Alberto Zaccheroni ontslag en Javier Aguirre kwam in juli 2014 in zijn plaats. Hij veranderde het spelplan van 4-2-3-1 naar 4-3-3 en richtte zich op spelers die een startplaats hadden in de J. League, waardoor veel veteranen niet meedoen.

Bij de in 2015 in Australië gespeelde Asian Cup werden de Japanners ingedeeld in Groep D met Jordanië, Palestina en Irak. In de eerste wedstrijd versloegen de Japanners Palestina met 4-0, en wonnen daarna ook de wedstrijden tegen Irak en Jordanië, waardoor de groep op de eerste plaats eindigde met de volle punten. In de kwartfinales nam Japan het op tegen de Verenigde Arabische Emiraten, en werd onverwacht door hen verslagen op strafschoppen, waardoor de VAE in de halve finales bleven. Voor de Japanners was het de slechtste prestatie in de beker in 19 jaar. Coach Aguirre, beschuldigd van corruptie voor een episode die teruggaat tot het seizoen 2010-2011 toen hij Real Zaragoza coachte, werd vrijgesproken en vervangen door Vahid Halilhodžić vanaf maart 2015.

Wereldbeker 2018 en de continentale kampioenschappen van 2019

Op 16 juni 2015 begon voor het Japanse nationale team de tweede ronde van de kwalificatie voor het WK 2018, een fase die op 26 mei 2016 eindigde en die de Japanners glansrijk doorliepen, zonder nederlaag in groep E met Syrië, Afghanistan, Singapore en Cambodja, met een saldo van één gelijkspel en zeven overwinningen. Het resultaat stelde hen in staat om zich al in maart te kwalificeren voor de Aziatische beker van 2019.

Op 1 september 2016 begon de derde ronde van de AFC-kwalificatiereeks voor het WK van Rusland 2018. Groep B van de tweede fase bleek zeer competitief te zijn, met de nationale ploegen van Saoedi-Arabië, Australië, de Verenigde Arabische Emiraten, Irak en Thailand. Japan begon deze fase slecht, verloor thuis (1-2) van de VAE, maar behaalde daarna vijf overwinningen en twee gelijke spelen. Op 31 augustus 2017 kwalificeerde het zich, door Australië met 2-0 te verslaan, voor zijn zesde achtereenvolgende WK, Rusland 2018. Niet relevant voor kwalificatiedoeleinden was de laatste wedstrijd die op 5 september 2017 met 0-1 verloren ging van Saoedi-Arabië.

De Japanse nationale ploeg verdiende daarmee een plaats op het WK in Rusland, maar twee maanden voor de start van de competitie werd bondscoach Halilhodžić vrijgesproken wegens "communicatieproblemen met de spelers, die het vertrouwen in hem hadden verloren."  Akira Nishino, de federale technisch directeur, verving hem. In de eerste ronde van het WK had Japan in groep H Colombia, Senegal en Polen als tegenstanders. Op 19 juni, in een numeriek overwicht gedurende bijna de hele wedstrijd als gevolg van de uitwijzing van een Colombiaanse speler, wonnen ze de eerste wedstrijd tegen het favoriete Colombia met 2-1, dankzij doelpunten van Shinji Kagawa en Yūya Ōsako, waardoor ze hun eerste overwinning tegen een nationale ploeg van CONMEBOL in officiële wedstrijden behaalden. Het speelde vervolgens op 24 juni gelijk tegen Senegal (2-2) met doelpunten van Takashi Inui en Keisuke Honda, en vier dagen later werd het verslagen door het reeds uitgeschakelde Polen (1-0). De Japanners bevonden zich toen in een volkomen gelijke situatie met de Senegalezen: gelijk aantal punten, gelijk doelsaldo, gelijk aantal gescoorde doelpunten en gelijk in de directe confrontatie. Het criterium van het laagste aantal gele en rode kaarten werd vervolgens gebruikt om het tweede gekwalificeerde team in de groep te bepalen, naast Colombia, dat de Japanners beloonde, die zich daardoor plaatsten voor de ronde van 16. Tegen het favoriete België namen de Japanners in de tweede helft een voorsprong van twee doelpunten (2-0), maar kregen toen te maken met een comeback van hun tegenstanders, die in de 94e minuut van de wedstrijd het beslissende doelpunt scoorden, waardoor de Japanners werden verslagen en van de Wereldbeker werden uitgeschakeld.

Na de Wereldbeker werd de bank van Japan overgedragen aan Hajime Moriyasu, die nog steeds bondscoach is van de Japanse Onder-23 nationale ploeg. Bij de start van de Asian Cup 2019 in de Verenigde Arabische Emiraten is Japan een van de kandidaten voor de eindzege. Het Japanse team staat bovenaan in Groep F en won al zijn wedstrijden, tegen Turkmenistan (3-2), Oman (1-0) en Oezbekistan (2-1). In de ronde van 16 versloegen zij Saoedi-Arabië met 1-0, terwijl zij in de kwartfinale Vietnam met 1-0 versloegen, en vervolgens in de halve finale Iran uitschakelden (3-0), waardoor zij toegang kregen tot de finale tegen Qatar. Voor het eerst in zijn geschiedenis verloor de Japanse ploeg een finale van de continentale beker, door met 3-1 te worden verslagen door Qatar.

Japan, dat samen met Qatar was uitgenodigd voor de Copa América van 2019, werd in de eerste ronde uitgeschakeld, na met 4-0 van Chili te hebben verloren en met 2-2 gelijk te hebben gespeeld tegen Uruguay en 1-1 tegen Ecuador.

Japans voetbal en massacultuur

De opkomst van Japan in het voetbal is ook deels te danken aan manga en anime, waarin het groene veld zijn intrede deed. Sinds de jaren 1980 zijn er talrijke manga met voetbal als thema. De bekendste serie ter wereld is Kapitein Tsubasa (in Italië bekend als Holly en Benji), waarin het verhaal wordt verteld van Tsubasa Ōzora (Oliver 'Holly' Hutton in de Italiaanse versie), een kind dat ervan droomt de wereldbeker te winnen met het shirt van Japan.

Een andere minstens even bekende serie als Captain Tsubasa is Inazuma Eleven, dat zelf gebaseerd is op het gelijknamige videospel voor de Nintendo DS, waarin de hoofdpersoon Mamoru Endō (Mark Evans in de Europese versie) en zijn team, Raimon Junior High, deelnemen aan het voetbalkampioenschap Football Frontier, om de sterkste van Japan te worden. Sinds de eerste serie hebben het spel, de manga en de anime verschillende vervolgen gekregen.

In augustus, na de wereldbeker voetbal in Rusland, begon de publicatie van de manga Blue Lock, waarvan een tekenfilmbewerking werd aangekondigd: de plot is gebaseerd op de uitschakeling van het Japanse team in de ronde van 16 tegen België, gevolgd door de selectie van de beste vooruitzichten in voetbalcompetities op middelbare scholen en hun aanwerving in een academie, bedoeld om toekomstige spelers van de nationale ploeg op te leiden voor de wereldbeker.

Kleuren en symbolen

De kleur van het Japanse nationale elftal is lichtblauw. Het traditionele thuistenue bestaat uit een lichtblauw shirt, een witte korte broek en lichtblauwe sokken, terwijl het uittenue precies het tegenovergestelde is. Hoewel de technische leveranciers in de loop der jaren, geholpen door een tamelijk gunstige merchandisingmarkt in Japan, zich hebben uitgeleefd op de samenstelling van de truien, door het toevoegen van siermotieven zoals vlammen op de schouders in 1998 (het keeperstenue was groen met rode en blauwe vlammen of zwart met rode en oranje vlammen) en in 1996, witte strepen en rode driehoeken in 1993, 1994 en 1995 (het keeperstenue was groen met zwarte lijnen en rode driehoeken of oranje en zwart met bizarre motieven), rood-witte bogen in 1999 of wit-blauwe bogen in 2006 bleven de tenues min of meer hetzelfde.

Het wapenschild is wit met een rode streep met daarin de letters JFA met daaronder een gestileerde zwarte yatagarasu (driepotige kraai) die een rode bal vasthoudt. Het kwalificatie-tenue is blauw met gouden lijnen die van onder naar boven lopen en gouden revers, met een witte korte broek en blauwe sokken, het tweede tricot is het tegenovergestelde maar zonder de lijnen, de keepers dragen een zwart tenue ook als alternatief geel of grijs met altijd de lijnen op het tricot.